SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 158
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ ॥१४७॥ भावश्यक-हारिभद्रीयवृत्तिः गयो, तत्थवि तहेव गहिओ, नधर-उकलंविजिउमाढत्तो, तत्थ से रजू छिण्णो, एवं सत्त वारा छिण्णो, ताहे सिद्धं तोसलियस्स खत्तियस्स, सो भणति-मुयह एस अचोरो निदोसो, तं खुड्डयं मग्गह, मग्गिजतो न दीसइ, नायं जहा देवोत्ति-- सिस्थपरे तेणेत्ति कोसिओआसवाणिओ मोक्खो। वयगाम हिंडणेसण बिडएटिणे बेड उपसंतो॥ ततो साभी सिद्धत्थपुरं गतो, तत्थवि तेण तहा कर्य जहा तेणोत्ति गहिओ, तत्थ कोसिओ नाम अस्सवाणियओ, तेण कुंडपुरे सामी दिहिलओ, तेण मोयात्रिओ। ततो सामी वयगामति गोउलं गओ, तत्थ य तदिवसं छणो, सवत्थ परमण्णं वक्खडियं, चिरं च तस्स देवस्स ठियस्स उवसग्गे काउं सामी चिंतेइ-गया छम्मासा, सो गतोत्ति अतिगओ जाव असणाओ करेति, ततो सामी उवउत्तो पासति, ताहे अद्धहिंडिए नियत्तो, बाहि पडिम ठिओ, सोय सामि ओहिणा भाभोएति-किं भग्गपरिणामो न वत्ति !,ताहे सामी तदेव सुद्धपरिणामो.तां उद्दो, न तीरइ खोभेडं, जो गतः, तनाति तथैव गृहीतः नवरं मल्लम्पयितुमारब्धः, तत्र तस्स रज्जुश्छिन्ना, एवं सप्त धाराश्छिन्ना, तदा शिष्ट तोसलिकाय क्षत्रियाय, स भणति-मुखता एषोऽचोरो निदोषा, तं खुलकं मार्गयत, माग्यमाणो न पश्यते, शातं यथा देव इति । ततः स्गमी सिद्धार्थपुरं गतः, तत्रापि तेन तथा कृतं यथा सेन इति गृहीतः, तत्र कौशिकनामा अश्ववणिक, तेन कुण्डपुरे स्वामी दृष्टः, तेन मोचितः। ततः स्वामी वजनाममिति गोकुलं गतः, तत्र च तस्मिन् दिवसे क्षणः, सर्वत्र परमानमुपस्कृतं, तस्मिन् देवे च चिरमुपसर्गान्कृत्वा स्थिते स्वामी चिन्तयति-गताः पण्मासाः स गत इति भतिगतो यावदनेषणाः करोति, नसः साम्युपयुक पश्यति, तदाऽहिडितो निर्गतः, बहिः प्रतिमया स्थितः, सच स्वामिनमवधिनाऽऽभोगयति-किं भन्मपरिणामो नवेति, सदा स्वामी तथैव शुद्धपरिणामः, सदा याऽवृत्तः, न शाक्यते क्षोभयितुं, वः. * स्थवि प्र.. हिं मासेहिं न चलिओ एस दीहेणावि कालेण न सका चालेउं, ताहे पादेसु पडिओ भणति-राञ्चं जं सक्को भणति, सर्व खामेइ-भगवं ! अहं भग्गपतिण्णो तुम्हे समत्तपतिण्णाबच्चह हिंडह न करेमि किंचि इच्छा न किंचि वत्तव्यो । तत्थेव वच्छवाली थेरी परमन्नवसुहारा ॥ ५१२॥ छम्मासे अणुषद्धं देवो कासीय सो उ उवसग्गं । दळूण वयग्गामे वंदिय वीरं पडिनियत्तो ॥ ५१३ ॥ जाह एनाहे अतीह न करेमि उवसग्गं, सामी भणति-भो संगमय! नाहं कस्सइ वत्तवो, इच्छाए अतीमि वा णवा, ताहे सामी वितियदिवसे तत्थेव गोउले हिंडतो वच्छवालथेरीए दोसीणेण पायसेण पडिलाभिओ,ततो पंच दिहाणि पाउन्भूयाणि, एंगे भणंति-जहा तदिवसं खीरं न लद्धं ततो वितियदिवसे ऊहारेऊण उवक्खडियं तेण पडिलाभिओ। इओ य सोहम्मे कप्पे सधे देवा तदिवसं ओबिग्गमणा अच्छंति, संगमओ य सोहम्मे गओ, तत्थ सको तं दण परंमुहो ठिओ, भणइ षद्भिर्मासैन चलित एष दीर्घेणापि कालेन न शक्यश्चालयितुं, तदा पादयोः पतितो भणति-सत्यं यच्छको भणति, सर्व क्षमयति-भगवन्तः ! भनप्रतिज्ञो यूयं समाप्तप्रतिज्ञाः । याताऽधुनाऽटत न करोम्युपसर्ग, स्वामी भणति-भोः संगमक! नाहं केनापि वक्तव्य इच्छयाऽटामि वा नवा, तदा स्वामी द्वितीयदिवसे तत्रैव गोकुले हिण्डमानः, वत्सपालिकया स्थविरया पर्युषितेन पायसेन प्रतिकाभितः, ततः पत्र दिव्यानि प्रादुर्भूतावि, एके भणन्ति-यया तदिवसा क्षीरेगी न लग्धा ततो द्वितीयदिवसे अवधार्योपस्कृतं तेन प्रतिलाभितः । इतश्च सौधर्मे कल्पे सर्वे देवाः तदिवसं (यावत् ) उद्वितमनसस्तिहन्ति, संगमकश्च सौधर्म गतः, तत्र शक्रस्तं दृष्ट्वा पराङ्मुखः स्थितो भणति * पडिलामिओ इति पर्यन्तं न प्र.. 'देवे-भो । सुणह एस दुरप्पा, ण एएण अम्हवि चित्तावरक्खा कया अनसि वा देवाणं, जो तित्थकरो आसाइमो, न एपण अम्ह कज, असंभासो निविसओ य कीरउ--- देवो चु(ठि)ओ महिड्डीओ वरमंदरचूलियाइ सिहरंमि । परिवारिउ सुरवहहिं आउंमि सागरे सेसे॥ ५१४ ॥ ताहे निच्छूढो सह देवीहिं मंदरचूलियाए जाणएण विमाणेणागम्म ठिओ,सेसा देवा इंदेण वारिता,तस्स सागरोवमठिती सेसा । आलभियाए हरि विजू जिणस्स भत्तिऍ वंदओ एइ।भगवं पियपुच्छा जिय उवसग्गत्ति थेवमवसेसं ॥५१५॥ हरिसह सेयविधाए सावत्थी खंद पडिम सको य। ओयरि पडिमाए लोगो आउहिओ वंदे॥१६॥ __ तत्थ सामी आलभियं गओ, तत्थ हरि विजुकुमारिंदो एति, ताहे सो वंदित्ता भगवओ महिमं काऊण भणतिभगवं! पियं पुच्छामो, नित्थिण्णा उवसग्गा, बहुं गयं थोवमवसेसं, अचिरेण भे केवलनाणं उप्पजिहिति । ततो सेयबियं गओ, तत्थ हरिसहो पियपुच्छओ एइ, ततो सावत्थिं गओ, बाहिं पडिमं ठिओ, तत्थ खंदगपडिमाए महिमं लोगो देवान्-भोः अणुत एष दुरात्मा, नैतेनामाकमपि चित्तावरक्षा कृता अन्येषां वा देवाना, यतम्तीर्थकर आशातितः, नैतेनास्माकं कार्यम् , बसंभाष्यो निर्विषय क्रियतां । तदा नियूंढः सह देवीभिः मन्वरचूलिकायां यानकेन विमानेनागस्य स्थितः, शेषा देवा इन्द्रेण वारिताः, तस्य सागरोपमस्थितिः शेषा । तत्र स्वामी भाळविभकां गतः, तत्र हरिविद्युत्कुमारेन्द्र एति, तदा स वन्दित्वा भगवतो महिमानं कृत्वा भणति-भगवन् ! प्रियं पृच्छामि निस्तीर्णा उपसर्गाः, बहु गतं स्तोकमवशेषम् , अचिरेण भवतां केवलज्ञानमुत्पत्स्यते । ततः श्रेताम्बी गतः, तत्र हरिस्सहः प्रियप्रच्छक एति, ततः श्रावस्तीं गतः, बहिः प्रतिगया स्थितः, तत्र स्कन्दप्रतिमाया महिमानं कोकः Jain Education Intemational For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
SR No.002521
Book TitleAgam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01
Original Sutra AuthorHaribhadrasuri, Bhadrabahuswami
Author
PublisherBherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust
Publication Year
Total Pages340
LanguageSanskrit
ClassificationBook_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak
File Size14 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy