________________
भाष्यगाथाः ६१२१-२८] षष्ठ उद्देशः ।
खिसावयणविहाणा, जे चिय जाती-कुलादि पुवुत्ता।
कारणियदिक्खियाणं, ते चैव विगिंचणोवाया ॥ ६१२५ ॥ __ खिसावचनविधानानि यान्येव जाति-कुलादीनि पूर्वमुक्तानि त एव 'कारणिकदीक्षितानां' अयोग्यानां कारणप्रव्राजितानां विवेचने-परिष्ठापने उपाया मन्तव्याः ॥ ६१२५॥ खरसझं मउयवई, अगणेमाणं भणंति फरुसं पि।
5 दव्वफरुसं च वयणं, वयंति देसि समासज्जा ॥ ६१२६ ॥ इह यः कठोरवचनभणनमन्तरेण शिक्षा न प्रतिपद्यते स खरसाध्य उच्यते, तं खरसाध्यं मृद्वीं वाचमगणयन्तं परुषमपि भणन्ति । यद्वा 'देशी' देशभाषां समासाद्य द्रव्यतः परुषवचनमपि वदन्ति । द्रव्यतो नाम-न दुष्टभावतया परुषं भणन्ति किन्तु तत्खाभाव्यात् , यथा मालवा परुषवाक्या भवन्ति ॥ ६१२६ ॥
भट्टि त्ति अमुगमट्टि, त्ति वा वि एमेव गोमि सामि ति।
जह णं भणाति लोगो, भणाति तह देसिमासज्ज ॥ ६१२७ ॥ __ भट्टिन् इति वा अमुगभट्टिन् इति वा एवमेव गोमिन् इति वा खामिन् इति वा यथा यथा लोको भणति तथा तथा 'देशी' देशभाषामाश्रित्य साधवोऽपि भणन्ति ॥ ६१२७ ॥ खामिय-वोसवियाई, उप्पाएऊण दव्यतो रुट्ठो।।
15 कारणदिक्खिय अनलं, आसंखडिउ त्ति धाडेति ॥ ६१२८॥ यः कारणे अनलो दीक्षितस्तेन समं समापिते कार्ये क्षामित-व्युत्सृष्टान्यधिकरणान्युत्पाद्य 'द्रव्यतः' दुष्टभावं विना 'रुष्टः' कुपितः, बहिः कृत्रिमान् कोपविकारान् दर्शयन्नित्यर्थः, आसङ्खडिकोऽयं इति दोषमुत्पाद्य तमनलं शैक्षं 'धाटयति' गच्छाद् निष्काशयति॥६१२८॥
॥ वचनप्रकृतं समाप्तम् ॥
10
७
प्रस्ता र प्रकृतम् सूत्रम्
छ कप्पस्स पत्थारा पण्णत्ता, तं जहा-पाणाइवायस्स वायं वयमाणे, मुसावायस्स वायं वयमाणे, अदिण्णादाणस्स वायं वयमाणे, अविरड़वायं
वयमाणे, अपुरिसवायं वयमाणे, दासवायं वयमाणे। १°लादिया बुत्ता ताभा० कां• विना ॥ २ °ति तं देसि ताभा० ॥ ३ इति वा “जह" त्ति इह उत्तरत्र च वीप्साया गम्यमानत्वाद् यथा यथा लोको भणति “णं" इति तद् वचनं ब्रवीति तथा तथा कां०॥
25
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
