________________
भाष्यगाथाः ६०९१-९९ ]
षष्ठ उद्देशः ।
१६११
षामन्तिके गत्वा पृच्छति — योऽसौ युष्माकं शिष्यः स कुत्र युष्माभिः प्राप्तः । आचार्याः प्राहुः - वइदिसनामकस्य नगरस्यासन्ने गोर्वरग्रामे । ततोऽसौ साधुस्ततः प्रतिनिवृत्तो गोरग्रामं गत्वा पृच्छति — अमुकनामा युवा युष्मदीये ग्रामे पूर्व किमासीत् ? । ग्रामेयकैरुक्तम् - आसीत् । ततः ― का तस्य माता ? को वा पिता ? किंवा कर्म : । तैरुक्तम् – “खल्लाड घण्णागं" ति नापितस्य धनिका नाम दासी, सा खल्वाटकोलिकेन सममुषितवती, तस्याः सम्बन्धी 5 पुत्रोऽसौ ॥ ६०९४ ॥
एवं श्रुत्वा तस्य साधोः सकाशं गत्वा भणति — अहं तवोपसम्पदं प्रतिपद्ये । ततस्तेन प्रतीच्छ्य पृष्टः -- कुत्र त्वं जातः ? का वा ते माता ? इत्यादि । एवंपृष्टोऽसौ न किमपि ब्रवीति । तत इतरश्चिन्तयति — नूनमेषोऽपि हीनजातीयः । ततो निर्बन्धे कृते स साधुः प्राहथामि पुच्छियमिह णु दाणि कहेमि ओहिता सुणधा । साहिसकस व इमाइँ तिक्खाइँ दुक्खाईं ॥ ६०९५ ॥
स्थाने भवद्भिः पृष्टे सति "ह णु दाणि" त्ति तत इदानीं कथयामि, अवहिताः शृणुत यूयम्, कस्यान्यस्य 'इमानि ' ईदृशानि तीक्ष्णानि दुःखानि कथयिष्यामि ? || ६०९५ ॥ वइदिस गोब्बर गामे, खल्लाडग धुत्त कोलिय त्थेरो ।
हाविय धणिय दासी, तेसिं मि सुतो कुणह गुज्झं ॥ ६०९६ ॥ दिसनगरासने गोर्वरग्रामे धूर्तः कोलिकः कश्चित् खल्वाटः स्थविरः, तस्य नापितदासी धनिका नाम भार्या तयोः सुतोऽस्म्यहम् ; एतद् गुह्यं कुरुत, मा कस्यापि प्रकाशयतेत्यर्थः ॥ ६०९६ ॥
जेडो मज्झ य भाया, गव्भत्थे किर ममम्मि पव्वइतो । तमहं लद्धसुतीओ, अणु पव्वइतोऽणुरागेण || ६०९७ ॥
मम ज्येष्ठो भ्राता गर्भस्थे किल मयि प्रत्रजित इति मया श्रुतम् । ततोऽहमेवं लब्धश्रुतिको भ्रातुरनुरागेण तमनु-तस्य पश्चात् प्रत्रजितः ॥ ६०९७ ॥
एवं सखिंसनकारी साधुः किं कृतवान् ? इत्याहआगार विसंवइयं तं नाउं सेस चिंधसंवदियं ।
10
Jain Education International
15
णिउणोवायच्छलितो, आउंटण दाणमुभयस्स || ६०९८ ॥
25
'न मदीयस्य भ्रातुरेवंविध आकारो भवति' इत्याकारविसंवदितं ज्ञात्वा शेषैश्च - जात्यादि - भिश्चिहैः संवदितं ज्ञात्वा चिन्तयति - अहो ! अमुना निपुणोपायेन छलितोऽहम्, जयदेव - मन्यव्यपदेशेन मम जात्यादिकं प्रकटितम् । ततः 'आवर्तनं' मिथ्यादुष्कृतदानपूर्वं ततो दोपादुपरमणम् । ततस्तस्मै सूत्रार्थरूपस्योभयस्य दानं कृतमिति ॥ ६०९८ ॥
गतं खिंसितवचनम् । अथ परुषवचनमाह—
दुविहं च फरुसवयणं, लोइय लोउत्तरं समासेणं । लोउत्तरियं ठप्प, लोइय वोच्छं तिमं णातं ॥ ६०९९ ॥ द्विविधं परुषवचनं समासतो भवति - लौकिकं लोकोत्तरिकं च । तत्र लोकोचरिकं स्थाप्यम्,
---
For Private & Personal Use Only
20
30
www.jainelibrary.org