________________
રાણ્ણાવિંદે અર્પણ. બુદ્ધિવૈભવનું તર્પણ. સદ્ભાવનાનું પરિસર્પણ. આત્મભાવનું સમર્પણ.
યાદ આ રહી હૈ,
અખિયા બરસ રહી છે.
સંસારી નાતે વડીલગિની-લઘુભગિની.
સંયમના સંગે-વડીલગુરુભગની-લઘુગુરુભગની,
સંમયના સથવારે-મુક્તિની પગથારે પગલા માંડી આપ પૂજ્યો દિવ્યભૂમિ ઉપર વિહરણ કરી ગયા. પણ આપના ગુણવૈભવની ગરિમા, સંયમજીવનની ચારિમા, તપત્યાગની દિવ્યતા તો કેમ ભૂલાય ?
આપ ઉભય પૂજ્યોના સ્મરણોની મીઠાશ અમારા વેરાનજીવનને નવપલ્લવિત બનાવે છે. તેથી સ્મરણોનું માધૂર્ય જીવને ગુણાનુરાગી બનાવે છે. કેમકે અમારી સ્થિતિ'' મેરો મન તુમ સાથે લીનો, મીન વસે જ્યું જલમે.'' કેમકે અમારા અણુએ અણુમાં, મારા રોમે રોમમાં આપ જ વસ્યા છો. આપનો ગુણવૈભવ વાત્સલ્યતા-નીડરતાકારૂણ્યતાના પુષ્પો નયનોમાં ચમકી રહ્યા છે. તેથી ‘આંસુ બન ગયે ફૂલ’” ઓ જીવનનૌકાના સુકાની ? અમારા નયનો આપને નિરખવા આતુર છે. મન આપને ઝંખી રહ્યું છે. અંતરાત્મા પોકાર પાડી રહ્યો છે. પણ અવાજ કોઇ સાંભળતું નથી. દિશાઓ પડઘા ફેંકે છે. ત્યાં અંતર્નાદ સંભળાય છે.
પ્યારા બાળો ? અમે તમારી સાથે જ છીએ, મુક્તિની કેડી ઉપર પ્રસ્થાન કરી ચૂકેલા તમો અડગતાથી આગેકૂચ કરતા રહો. અમારા આશિષ તમારી સાથે જ છે. અને હૈયુ નાચી ઉઠયું. આંખની પાંપણિયે સ્મૃતિનું બાંધ્યું પણિયારું.
અને ફરિયાદમાં ફરી ફરી યાદ. વિરહનો સુણજો સાદ તમે દેજો અંતર્નાદ. પૂર્ણિમાની ચાંદની હતી શીતરશ્મિ ગગનમાં ખીલ્યો તો, મીઠીનિંદરમાં લોક પોઢે, સાધક મુક્તિ પથિકને શોધતો તો, એકાંતનિરવશાંતિમાંહી, મૈયાની પ્રતીક્ષા કરતું તું. આંખો અધીર બનીને બાલુડાની, માવડી માટે રોતુ તું.......૧
તવ કંઠના ભણકાર હજીયે ના શમે મુજ કર્ણપે, એ સ્વર હવે પીધા કરું, ઝાંજવ પીવે મૃગલા બધા.
તવ સંગની એ ગોઠડીના સમયજળ શોષાઇ ગયા.
પણ સ્મરણજળની નિર્જરા વહેતી રહે અમ ઊર પથે........
અમે તો હલેસા મારતા થાક્યા છીએ ઓ માવડી ! નાવિક બની તમે આવજો, અમ પ્રાણ સાગર નાથવા.
*** ૧૪
**
