________________
त्रिचत्वारिंशोऽध्यायः
दिव्या न संहतिश्चास्य रामप्राणैरसंकृतैः । तदा रामेण क्रुद्ध ेन ब्रह्मास्त्रं प्रतिवारणे ॥४६॥ नारायण विघातार्थं चिन्तितं चतुराननम् । मुञ्ज मेखल दण्डाक्षं त्र वदर्भ कृताजिनम् ॥ ५० ॥ हङ्कार राव बहुलमागत्य पुरतः स्थितम् । तदाभयं महंश्चासीद् दैत्येषु च सुरेषु च ॥ ५१ ॥ मोघे दिव्यवपुषे प्रसंहार्य्यं महावले । दिव्यास्त्रे ब्रह्म विष्णुजे कथं मोघान्निरर्थके ॥ ५२ ॥ कृत्वा नायकानान्तु स्वं स्वं स्थानं व्रजन्ति ते । एवं ते युद्ध संरब्धे दृष्ट्वा ते ब्रह्म विष्णुजे ॥ ५३॥ गजाननोऽपि सञ्चिन्त्य यत्तत् पाशुपतं शरम् । महारूपं महामायं युगान्ताग्नि समप्रभम् ॥ ५४ ॥ पञ्च वक्त्रं महाघोरं दशवाहुं त्रिलोचनम् । सौम्यं घोरं सुघोरस्य ऊर्द्धकेशं भयोत्कटम् ॥५५॥
1
जटा भारेन्दु गङ्गाहि धारमारणं शिवात्मकम् । वेणु वीणा शङ्ख घण्टा डमरु शव सङ्कलम् ॥५६॥ उल्का दन्डोज्वलं जालं गोनागकृत भूषणम् । ललन् मेखला नागेन्द्र ं गज चम्र्म्माद्रवाससम् ॥५७॥ केकरं तर्ज्जमानन्तु शूल खट्वांग धारिणम् । ग्रसमानं समस्तेदं त्रैलोक्यं सचराचरम् ॥५८॥ पुरतो विघ्ननाथस्य लेलिहानं व्यवस्थितम् । वद तात भयं किं ते येनाहं स्मरितस्त्वया ॥ ५६ ॥ केन वाक्यस्य नाशाय त्वरया मे उदीरय । एवं तं पूजयित्वा तु श्रमयोपरि मोचितम् ॥६०॥ तदा स तदुर्दमानस्तु भित्त्वा दानव वाहिनीम् ।
विदार्य्यं ब्रह्मविष्ण्वस्त्रं मध्ये गत्वा विचार्य्यं च ॥ ६१ ॥
१७२
दानवान्तं तदा चक्र: कोटिधा बहुधा महत् । कृत्वान्तं दानवानान्तु अस्त्राणां भेदनं तथा ॥ ६२ ॥ मयं घातयित्वा तु गतस्तं सकारणम् । तेन शूल प्रहारेण विगतासुर्महाबलः ॥ ६३ ॥ प्राकृतं देहमुत्सृज्य गरगलोकं समाययौ ।
तेच अस्त्राणि सम्पूज्य स्वं स्वं स्थानं विसज्जरे ॥६४॥
1
हते तस्मिन् महामात्ये सव्र्व्वदेवारिकण्टके । दण्डके पूजिता देवी रुद्राणीति तदा मता ॥६५॥
१. दैत्यस्य च सुरस्य च क ग ।
३. शिवात्मजं क ग ।
५. निवाय्वा क ग ।
७. रुद्राणी ति ततोः गणाः क ।
२. सैन्य घोरं श्रधोरास्यः मूर्द्धके शंभयोत्कण्ठं क । ४. शिवाराव भयोत्रासगृध्र वायसवेष्टितं क ग ।
६. क पुस्तके न सन्ति ।
