________________
विंशोऽध्यायः
फलते सर्व्वलोकानां कृबेवृष्टिरिव द्वयम् । तथापि पौरुषं शक्र यतितव्यं' जिगीषुणा ॥११॥ नहि शय्यागतां कान्तां देवमेवावगूहते । तस्मात् पुरुषकारोऽपि सिध्यत्येव नियामितः ॥ १२ ॥ तथापि शक्ति युक्तन' बलायतो समन्वितैः । परं पुरुषकारस्य यतितव्यं सदा विभो ॥१३॥ देव दानव गन्धर्व्वा ऋषयो मानवाः सुराः सर्व्वे देववशाः शक्र देवोऽपि हि शिवा मता ॥ १४॥ स च दानव रूपेण देव रूपेण वासव । स्थित्युत्पत्तिविनाशाय ब्रह्म-विष्णु-शिवा तनुः ॥१५॥ नाना रूपधरा भूत्वा सव्र्व्वं हंति करोति च । तेनेमां दानवीं मायां घोरो घोरां प्रचक्रमे ॥१६॥ एवं ब्रह्मा पुरा शक्र शक्र ेण समभाषत । यावत् सा वाहिनी देव्या दानवेन विमर्दिता ॥ १७ ॥ तथास्तं प्रापिते सूर्ये सन्ध्यायां समुपस्थिता । श्रजिता सव्र्व्वदेवानामभयाय व प्रेषिता ॥ १८ ॥ ब्रह्म विविन्द्ररुद्राणां योगनिद्रा च सा स्मृता । सा रक्षा परमा भूता काल - वन्धन - कारिका ॥१६॥ तथागता महादेवी देवता रक्षणे निशि । कालोऽपि सार्द्धयामे तु यामिनि विगते विभो ॥२०॥ काकारिणो भूत्वा बहुमायो महाबलः । प्रावृट्काले समारम्भे'" कालनीलानिलप्रभुः ॥२१॥ रक्ताक्षो भैरवाकारः सुरासुरभयङ्करः । यमवाहनकोटीनां सह्यं वेको विनिर्मितः तस्य सञ्चरमानस्य कम्पते च वसुन्धरा । निम्नोन्नतानि कुरुते भयं जग्मुः सुरासुराः ॥२३॥ घोरो महाघोर तनुं विधाय देव्या समं जग्मुर्महाहवाय ॥ संक्र ुद्धकाला नलदीप्ततेजां तां पश्यते सिंहवरे निविष्टाम् ॥ २४ ॥ भयानि कुर्व्वन् दनुजाधिपस्य सुराधिपे चाभयरूपरूपाम् । दैत्यान्तकों सृष्टिकरों सुराणामालोक्य देवीं सहसा तु घोरः ॥ २५ ॥ पादान्त रन्ध्रेषु'" गिरीन् स कृत्वा चन्द्रार्कताराणिशिरे ध्वनित्वा १२ सिंहेन योद्ध सहसा प्रवृत्तः सिंहेऽपि तञ्चाङि घ्रनरवं विविध्य १३
॥२२॥
1
॥२६॥
१. जतितव्यं यः क ।
३. बलायति क ग ।
५. मानवेश्वरा क ग ।
८. तथात्वं क । ११. पादांतकवनिषु ख ।
२. उक्त व क ।
४. वुधः क ग ।
६. देवोपद्धिक ।
६. समुपस्थितो ख ।
१२. धुनिवाक ।
६०
७. मायावी क ।
१०. महारम्भीक ।
१३. सिहोपि तं अंघ्रिनखैः विविध्य क ग ।
