________________
किं वाद्यैर्बधिरस्य भूषणगणैर्लावण्यहीनस्य किं । किं भोज्यैज्र्ज्वरजर्जरस्य विभवैः प्रौढैरदातुश्च किं ? ॥ ३३ ॥
वाणी सच्ची बोलनी चाहिए ।
सत्यपूतं वदेद्वाक्यं, वस्त्रपूतं जलं पिबेत् । दृष्टिपूतं न्यसेत्पादं मनःपूतं समाचरेत् || ३४ ॥ हरणादि मरे हुए शरीर से परोपकार करते हैं ।
कस्तूरी पृषतां, रदाः करटिनां, कृत्तिः पशूनां पयो, धेनूनां, छदमंडलानि शिखिनां, रोमाण्यवीनामपि ॥ पुच्छस्नायुवसाविषाणनखरस्वेदादिकं किञ्चन । स्यात्कस्याप्युपकारि मर्त्यवपुषो नामुष्य किञ्चित्पुनः||३५|| इन्द्रियदमन कठिन है ।
विश्वामित्र पराशरप्रभृतयो ये चाम्बुपत्राशिनस्तेऽपि स्त्रीमुखपंकजं सुललितं दृष्ट्रैव मोहं गताः । प्राहारं सघृतं पयोदधियुतं भुञ्जन्ति ये मानवा - स्तेषामिन्द्रियनिग्रहः कथमहो दम्भः समालोक्यताम् ? ।। ३६ । । .
पशुपक्षी भि काल से काम का सेवन करते है । सिंहो बली द्विरदशूकरमांस भोजी, संवत्सरेण रतिमेति किलैकवारं । पारापतः खरशिलाकखभोजनोऽपि,
कामी भवत्यनुदिनं वद कोऽत्र हेतुः || ३७ ॥
