________________
तित्थ गाली पन्नइय]
[ ३३५ संवरे अणियवट्टी य, विवागे विमलित्ति य । देवोववायए अरहा, समाहिं पडिदिसंतु मे ।१११९। (संवरः अनिवर्ती च विपाकः* (विजयः) विमल इति च । देवोपपातक अर्हत् . समाधि प्रतिदिशंतु मे ।) संवर (१८). अनिवर्ती (१६), विपाक (विजय) (२०), विमल (२१), देवोववाए (देवोपपातक) (२२), (हमें समाधि प्रदान करें)--१११६ । अणंतविजए तियए, एतेवुत्ता चउव्वीसं । भरहे वासंमि केवली, आगमस्साए होहिंति । ११२०।
। धम्पतित्थम्म देसगा। * ममवायांग तु विजयः इति पाठः । * अशुद्धयामिमायां गाथःया छन्दोभंग सुव्यक्त एव । तथापि गाथेयं विचारणीया परममहत्त्वपूर्णा च प्रति भाति । भरते भावी चतुर्विशत्याः यानि नामानि समवायांग समुल्लिखितानि सन्ति । समवायांगस्थानां गाथानां समीचीनतया पर्यालोचनानन्तरं सुस्पष्ट मनुभूयते यत्तासु गाथासु चतुर्विशति जिनानां स्याने त्रयोविंशतीनामेव जिनानां नामानि लिखितानि सन्ति । नामस्य तथा सख्यायाः पूर्ति हेतोः समवायांगस्थायाः त्रिसप्तति संख्यकाया गाथाया उत्तराद्ध पूर्त्यर्थमवकाशमस्तोत्यवधार्य 'सव्वभावविजिणे" इत्यन्तिम चरणस्य- 'सर्वमावविदो जिना:'- इति स्पष्टार्थ विहाय 'सर्व मावित जिनः' इत्यर्थो कल्पितः प्रतीयते ।
'तीर्थोद्गालिक प्रकीकस्य' विवेच्य गाथायां भाविन: चतुर्विंशतितमस्य जिनस्य 'तिव्वये' अथवा 'तियए' इति नाम दत्त स्यादित्याशक्यते । दृष्ट्यानया विदुषां विचारणीयैषा गाथा महत्त्वपूर्णा प्रतिभाति ।
पाहोर ग्रामस्थ राजेन्द्र सूरि प्रन्थागारात् प्राप्त प्रतावपि पूर्वोल्लेखानुसारतः लिपिकेन साद्ध का गाथा न लिखितेति स्पष्टमेव प्रतीयते । फलतश्च कतिपय गाथासु पूर्वाद मेकाया गाथायाः परार्द्धञ्च अपरया: गाथाया: विद्यते । तस्यां' 'मणंतविजय तया"-इति पाठः वर्तत ।
१११६ संख्य कायाः गाथायाः “समाधि प्रतिदिस तु मे"- इति चतुर्थ चरणस्थाने यदि "प्रणंत विजह तियए' एतादृशः पाठो यदि विधीयते तदा चे यं गाथा सुपाच्या भवत्येवम् :
एते वत्ता च उव्वीसं, भारहे वामम्मि केवली । पागमेस्साए होहिंति, धम्मतित्थस्स देसमा ।११२०॥