________________
444
श्रावकभूमो नष्क्रम्यभूमिः
त्पक्ष्ये दौष्ठुल्यापगमाच्च । तदूर्ध्वं प्रहा[5]णारामो भवति । विवेकारामः । तस्मिश्च प्रहाणानु. शंसदशी[]परीत्तप्रविवेकप्रीतिसुखसंस्पृष्टः कालेन कालं प्रसदनीयेन मनस्कारेण । संप्रहर्षयति । संवेजनीयेन मनस्कारेण संवेजयति । यावदेव स्त्यानमिद्धौद्धत्यापगमाय (1) अयमुच्यते । रतिसंग्राहको मनस्कारः।
तस्य तथा प्रहाणारामस्य [6] भावनारामस्य सम्यक्प्रयुक्तस्य सत: कुशलपक्षप्रयोगोपस्तम्भकामप्रतिसंयुक्तं क्लेशकर्मपर्यवस्थानं चरतो वा विहरतो वा न समुदाचरति । तस्यैवं भवति । किं सन्तमेवाहं कामेषु काम (च) छन्दं प्रतिसम्वेदयाम्याहोस्विदसन्तम्परिमीमान्सयितुकामः । अन्यतमान्यतमं प्रसदनीयं शुभनिमित्तं मनसि करो[7]ति । तस्यापहीणत्वात् सर्वेण सर्वमनुशयस्य तन्निमित्तं मनसि कुव॑तः । सेवनानिम्नं चित्तं भवति। सेवनाप्रवणं । सेवनाप्राभो (भा)रं नापेक्षापत्तियुतेन निर्विजुगुप्सा(प्रति)वा निःप्रतिकूलता। तस्यैवं भवति । न मे
सम्यग्विरक्तं विमुक्तं चित्तं यदुत कामेभ्यः, संस्कारा13A--5// भिनिगृहीतं मे चित्तं वारिवद् धृतं |[[1] धर्मताभिनि
गृहीतं (1) य[न्]न्वहं भूयस्या मात्रया तस्यानुशयस्याशेषप्रहाणाय भूयस्या मात्रया प्रहाणारामो विहरेयं । भावनारामः । अयमुच्ते मीमान्सामनस्कारः।
