________________
टतीयः प्रकाशः। उठ्ठियडिओ सविणयं विहिणा गुरुणो करे किइकम्मं । बत्तीसदोसरहिअं पणवीसावस्मगविसुद्धं ॥ ७ ॥ अह सम्ममवणअंगो करजुविहिधरिअपुत्तिरयहरणो । परिचिंतित्र अइआरे जहकमं गुरुपुरो वियडे ॥ ८ ॥ अह उवविसित्तु सुत्तं सामाइयमाइयं पढिय पयो । अब्भु ट्ठियो म्हि इच्चाइ पढइ दुह उठ्ठिो विहिणा ॥ ८ ॥ दाऊण वंदणं तो पणगाइसु जइसु खामए तिमि । किइकम्मं करे आरिमाइगाहातिगं पढइ ॥ १० ॥ 'इय सासाइयउस्मग्मसुत्तमुच्चरिय काउस्सग्मठिी । चिंतइ उज्जोयदुगं चरित्तअइयारसुद्धिकए ॥ ११ ॥ विहिणा पारिय सम्मत्त सुद्धिहेउं च पढइ उज्जोअं । तह सब्बलोअपरहंतचेइयाराहणोसग्गं ॥ १२ ॥
(१) उस्थितस्थितः सविनयं विधिना गुरोः करोति लतिकर्म ।
द्वात्रिंशद्दोषरहितं पञ्चविंशत्यावश्यकविशुद्धम् ॥ ७ ॥ अथ सम्य गवनताङ्गः करयुगविधिकृतपस्विकारजोहरणः । परिचिन्तयत्य तिचारान् यथाक्रमं गुरुपुरो विस्तृतान् ॥ ८॥ अथोपविश्य सूत्र मामायिकादिकं पठित्वा प्रयतः । अभ्यस्थितोऽस्मीत्यादि पठति विधोस्थितो विधिना ॥ ॥ हत्त्वा वन्दनं ततः पञ्चकादिषु यतिघु क्षमयेत् विः । कृतिकर्म कुर्यादाचार्यादिगाथात्रिकं पठति ॥ १० ॥ इति सामायिकोमर्गसूत्रमुच्चार्य कायोत्मर्गस्थितः । चिन्तयत्यु द्योतहिकं चारित्नातिचारशुद्धिकते ॥ ११ ॥ विधिना पारयित्वा सम्यक्वविहे तोश्च पठेदुद्द्योतम् । तथा सर्व लोकाईञ्चैत्याराधनोत्सर्गम् ॥ १२ ॥
