________________
द्वितीयः प्रकाशः ।
२३५ ततः कुमारस्तां दृष्ट्वा तप्रदेशाच्छनैः शनैः । प्रियानुरोधादगमनहि भौस्तादृशां नृणाम् ॥ ४४ ॥
आकाशमिव दुर्गाहमरण्यमवगाह्य सः । दिनान्तेऽर्क इवाम्भोधिं प्रापदेकं महासरः ॥ ४५ ॥ ततः प्रविश्य तवासी सुरेभ इव मानसे । सात्वा स्वच्छन्दमत्यच्छाः सुधा इव पपावपः ॥ ४६॥ निःसत्य ब्रह्मसूर्होरात्तीरमुत्तरपश्चिमम् । सताकणदलिखाने: सौनातिकमिवाभ्यगात् ॥ ४७ ॥ तत्र तेन द्रुमलताकुङ्गे पुष्पाणि चिन्वती । वनाधिदेवता साक्षादिव काप्यक्षि सुन्दरी ॥ ४८ ॥ . दध्याविति कुमारोऽपि जन्मप्रभृतिवेधसः । रूपाण्यभ्यस्यतोऽमुथा सञ्जातं रूपकौशलम् ॥ ४८ ॥ सा दास्या सह जल्पन्तो कटाक्षः कुन्दसोदरैः । कण्ठे मालामिवास्यन्ती तं पश्यन्त्यन्यतो ययौ ॥ ५० ॥ पश्यन् कुमारस्तामेव प्रस्थितो यावदन्यत: । वस्त्रभूषणताम्बूलभूदासी तावदाययौ ॥ ५१ ॥ . सा वस्त्राद्यर्पयित्वोचे या त्वया ददृशेऽत्र सा। सत्यङ्कारमिव स्वार्थसिद्धेः प्रेषीदिदं त्वयि ॥ ५२ ॥ प्रादिष्टा चास्मि यदमु मन्दिरे तातमन्त्रिणः । नयाप्तिथ्याय तथ्याय स हि वेत्ति यथोचितम् ॥ १३ ॥ सोऽगात् सह तया वेश्म नागदेवस्य मन्त्रिण: । पमात्योऽप्यभ्युदस्थात्तमाकष्ट इव तद्गुणैः ॥ ५४ ॥
