________________
दोहा-पाहुड
णिज्जिय-सासो णिप्फंद-लोयणो मुक्क-सयल-वावारो । एया वि अवत्थ गओ सो जोइउ णत्थि संदेहो ॥२०३।।. निर्जितश्वासः निष्पंदलोचनः मुक्तसकलव्यापारः । एतां अवस्थां गतः सः योगी नास्ति संदेहः ॥ . तुट्टे मणवावारे भग्गे तह रायरोससब्भावे । परमप्पयम्मि अप्पे परिट्ठिए होइ णिव्वाणं ॥२०४।। त्रुटिते मन:व्यापारे भग्ने तथा रागरोषसद्भावे । परमपदे आत्मनि परिष्ठिते भवति निर्वाणं ॥ विसया सेवहि जीव तुहुँ , छंडिवि अप्पसहाउ । अण्णइ दुग्गइ जाइसिहि , तं एहउ ववसाउ ।।२०५।। विषयान् सेवसे जीव त्वं त्यक्त्वा आत्मस्वभावं । अन्यद् दुर्गतिं यास्यसि सो एषः व्यवसायः ॥
मंतु ण तंतु ण धेउ ण धारणु , ण वि उच्छासह किज्जइ कारणु । एमइ परमसुक्खु मुणि सुव्वइ , एही गलगल कासु ण रुच्चइ ॥२०६।। मंत्र: न तंत्रं न ध्येय न धारणं नैव उच्छ्वासस्य क्रियते कारणं ।
एवं एव परमसुखं मुनिः . . . . , ___ एषा . . . . कस्य न रुच्यते ।। उववास विसेस करिवि बहु , एहु वि संवरु होइ । पुच्छइ किं बहु वित्थरिण , मा पुच्छिज्जइ कोइ ॥२०७।। उपवास विशेषान् कृत्वा बहुः एषः अपि संवरः भवति । पृच्छति किं बहु-विस्तरेण मा पृच्छयतां कः अपि ॥
