________________
30
दोहा-पाहुड
अंबरि विविहु सद्दु जो सुम्मइ , तहिं पइसरहुं ण वुच्चइ दुम्मइ । मणु पंचहिं सिहु अत्थवण जाइ , मूढा परम-तत्तु फुडु तहिं जि ठाइ ।।१६८॥ अंबरे विविधः शब्दः यः श्रूयते । तत्र प्रविशत न कथ्यते दुर्मतिः । मनः पंचभिः सह अस्तमने याति
मूढ परमतत्त्वं स्फुटं तत्र एव तिष्ठति ।। अखए णिरामए परम-पए , अज्ज वि लउ ण लहंति । भग्गी मणहं ण भंतडी , तिम दिवहडा गणंति ॥१६९॥ अक्षये निरामये परमपदे अद्य अपि लयं न लभंते । भग्ना मनसः न भ्रांतिः तथा दिवसान् गणयंति ॥ सहज-अवत्थहे करहुलउ , जोइय जंतउ वारे । अखए णिरामए पेसियउ , सई होसइ संहारि ॥१७०॥ सहज-अवस्थायां करभं योगिन् गच्छंतं वारय । अक्षये निरामये प्रेषितः स्वयं भविष्यति . . . ॥ अखए णिरामए परम-पए , मणु घल्लेप्पिणु मेल्लें । तुट्टेसइ मा भंति करे , आवागमणहो वेल्लि ॥१७१।। अक्षये निरामये परमपदे मनः क्षिप्त्वा मुंच । त्रुटिष्यति मा भ्रांतिं कुरु आगमनगमनयोः वल्ली ॥ एमइ अप्पा झाइयइ , अविचलु चित्तु धरेवि । सिद्धि-महापुरि जाइयइ , अट्ठ वि कम्म हणेवि ॥१७२॥ एवं एव आत्मा ध्यायते अविचलं चित्तं धृत्वा । सिद्धि-महापुरे गम्यते अष्ट अपि कर्माणि हत्वा ।।
