________________
दोहा-पाहुड
वट्ट जु छोडिवि मउलियउ , सो तरुवरु अकयत्थु । रीणा पहिय ण वीसमिय , फलहिं ण लाइउ हत्थु ॥११५।। वानं यः त्वक्त्वा मुकुलितः सः तरुवरः अकृतार्थः । श्रांताः पथिकाः न विश्रांताः फलेषु न लागितः हस्तः ।। छहदंसण-धंधइ पडिय , मणहं ण फिट्टिय भंति । एक्कु देउ छह भेउ किउ , तेण ण मोक्खहं जंति ॥११६।। षड्दर्शन-मिथ्याप्रवृत्तौ पतितानां मनसः न नष्टा भ्रांतिः । . एकः देवः षड्भेदः कृतः तेन न मोक्षं यांति ।। अप्पा मिल्लिवि एक्कु पर , अण्णु ण वइरिउ कोइ । जेण विणिम्मिय कम्मडा , जइ पर फेडइ सोइ ॥११७।। आत्मानं मुक्त्वा एकः परं अन्यः न वैरी कः अपि । येन विनिर्मितानि कर्माणि यदि परं विनाशयति सः अपि ।। जइ वारउं तो तहिं जे पर , अप्पहिं मणु ण धरेइ। विसयहं कारणे जीवडउ , णरयहुं दुक्ख सहेइ ॥११८।। यदि वारयामि ततः तत्र एव परं आत्मनि मनः न धरति । विषयानां कारणेन जीवः नरकानां दुःखानि सहते ॥ जीव म जाणहि अप्पणा , विसया होसहिं मज्झु । फल किंपाकहो जेम तिम , दुक्ख करेसहिं तुज्झु ॥११९।। जीव मा जानीहि आत्मना विषयाः भविष्यंति मम । फलं किंपाकस्य यथा तथा दुःखानि करिष्यति तव ।। विसया सेवहि जीव तुहुँ , दुक्खहुँ साहि कएण । तेण णिरारिउ पज्जलइ , हुववहु जेम घिएण ॥१२०॥ विषयान् सेवसि जीव त्वं - कृतेन । तेन नितांतं प्रज्वलसि हुतवहः तथा घृतेन ॥
