________________
१४
दोहा-पाहुड
अण्णु णिरंजणु देवु परु , अप्पा दंसण-णाणु । अप्पा सच्चउ मोक्ख-पहु , एहउ मूढ वियाणु ॥७९॥ . अन्यः निरंजनः देवः परं आत्मा दर्शन-ज्ञाने । आत्मा सत्यः मोक्षपंथा एतद् मूढ विजानीहि ॥ ताम कुतित्थई परिभमहिं , धुत्तिम ताम करंति । गुरुहो पसाएं जाम ण वि , देहहिं देवु मुणंति ॥८०॥ तावद् कुतीर्थानि परिभ्रमंति धूर्तत्वं तावद् कुर्वंति । गुरोः प्रसादेन यावद् ण अपि देहे देवं जानंति ॥ लोहें मोहिउ ताम तुहं , विसयहिं सुक्खु मुणेहि । गुरुहो पसाएं जाम ण वि , अविचलु बोहि लहेहि ॥८१॥ लोभेन मोहितः तावद् त्वं विषयान् सुखं जानासि । गुरोः प्रसादेन यावद् न अपि अविचला बोधि लभसे ।। उप्पज्जइ जेण विबोहु ण वि बहिरप्पउ तेण णाणेण । तइलोय-पायडेण वि असुंदरो जत्थ परिणामो ॥८२॥ उत्पद्यते येत विबोधः न अपि बहिरात्मा तेन ज्ञानेन । त्रिलोकप्रकटेन अपि असुंदरः यत्र परिणामः ॥ तासु लीह दिढ दिज्जइ जिम पढियइ तिम किज्जइ । अह व ण गम्मागम्मइ तासु भजेसहिं अप्पुणु कम्मइं ॥८३॥ तस्य रेखां दृढा दीयते यथा पठ्यते तथा क्रियते । अथवा न गम्यागम्यानि तस्य भविष्यंति आत्मीयानि कर्माणि ।। वक्खाणडा करंतु वुहु , अप्पि ण दिण्णु णु चित्तु । . कणहिं जि रहिउ पयालु जिम पर संगहिउ बहुत्तु ॥८४।। व्याख्यानानि कुर्वन् बुध आत्मनि न दत्तं ननु चित्तं । कणैः एव रहितं शुष्क-तृणं यथा परं संगृहीतं प्रभूतं ॥
