________________
आह्निकम् ]
प्रमेयप्रकरणम्
आस्तामिवैष वा जीवद्देहेऽपि पथि गच्छताम् । प्रदेशान्तरसञ्चारो ज्ञानानां भवतः कथम् ॥ न ह्येषां भूतधर्मत्वं न स्वतो गतिशक्तिता । न च जात्यादिवद् वृत्तिर्न च व्यापकतात्मवत् ॥ एवं दैव निष्क्रान्तो विहारकुहराद् भवान् । तदा कष्टी भवद्देहो ज्ञानसंक्रान्तिसम्भवात् ॥ तदयं संक्षेपार्थस्त्यक्तव्यो वा निरस्य कुरुकुर्वीम् । सुरगुरुवत् परलोके नित्यो वात्माभ्युपेतव्यः ॥
ज्ञानातिरिक्तात्मबोधे दोषोद्धारः
सुखदुःखदृशोपभोग
यत्त्वस्य चर्मगगनोपमतां विकल्प्य नाशित्वमुक्तमथ वा विफलत्वमेव । तन्नैव साधु योगेऽपि नाशमधिगच्छति विकृतिश्च तस्य सुखदुःखजन्मनो न हि तादृशी भवति लुप्यते सहकारिकारणवशात्तु
नायमात्मा ||
यथा ।
जायते
भोक्ताम् ॥
२५५
तदमुष्य येन समुपैति
अथ वोपजनव्ययस्वभावः स्वदशाभेदसमन्वये हि पुंसः 1 फणिन: किल कुण्डलाद्यवस्थानुगतस्येव न भिन्नतेति केचित् ॥ अवस्था एव ताः प्रसभविलयातङ्कविधुराः अवस्थाता त्वेकः स्फुरति निरपायस्थिरवपुः । असत्यस्मिन् पूर्वावगतिविषयानुस्मृतिभुवां न सिद्ध: कार्याणामिति निपुणमावेदितमिदम् ॥
कुरुकुची लोकवञ्चनार्थं क्षान्तिमा धार्यते दम्भरूपा । सुखदुःखजन्मनो न हि तादृशोति ।
5
10
15
20
25
