________________
२००
सिरिवद्धमाणसामिथवो नमिऊण संखसत्थियचक्कुसकमलंपतिदुल्ललियं । भवियाण भवविणासं कमजुयलें वद्धमानस्स ॥१॥ तस्सय पणईयणवच्छलस्स दालिद्ददुक्खदलणस्स । वीरस्स मोक्खपहदायगस्स विन्नत्तियं काहं ॥२॥ भयवं अणाइसंसारसागरे भीसणे भतेण । वयणंपि न तुम्ह सुयं अच्छउ ता दंसणं नाह ॥ ३ ॥ जइ पुण कहंपि जयगुरू अन्नभवे सामि वंदिओ हुँतो । ता हं दुहसयपउरे संसारे नेय हिंडतो ॥ ४ ॥ नारयतिरिनरामरभवेसु दुक्खाइं सामि विसहंतो । भमिओ अहं अणाहो तुह दसणविरहिओ नाह ॥ ५ ॥ अन्नाणमोहमूढो सामिय तुह सासणं अयाणंतो । छज्जीवकायमझे निहओ नियकम्मदोसेणं ॥ ६ ॥ चुलसीइजोणिलक्खेसु नाह दुक्खाई जाइं सहियाइं । ताई तुमंचिय, जाणइ, को अन्नो साहिउं तरई ।। ७ ।। पयडो सि तुमं जयगुरू तुममेवय सयलतिहुयणाभोओ । मोहंधेण न दिट्ठो उल्लुएणं दिणयरोव्व जहा ॥ ८ ॥ कह कह वि दंसणावरणकम्म उवसमखएण जइ नाह । दिट्टो अदिठ्ठपुव्वो भवसयमहणो तुमं देव ।। ९ ।। ता सुकयत्तो सामिय अन्ज महानिव्वुई अहं पत्तो । जं सयलसुक्खजणओ दिट्ठो तं कप्परुक्खोव्व ॥ १० ॥ जह मरुभूमिमझे तण्हासुसिएण केणवि नरेण । लन्भई पवरजलोहो तह सामि तुमं मए पत्तो ॥ ११ ।। भवगिरिनईए जरमरणसलिल अणवरय हीरमाणेण । तडितरुवर पालंबोव्व नाह तं पाविओ इहिणं ॥१२॥ दालिहदुक्खसंताविएण पुरिसेण झीणविहवेण । जह लब्भइ पवरनिही तह सामि तुम मए पत्तो ॥ १३ ॥ संसारोयहिमज्झे मोहमहावत्तभंगुरतरंगे । बुटुंतेण महायस लद्धो तं जाणवतंव ॥ १४॥ किं नाह महारयणं किं वा चिन्तामणिव्व तं वीर । जेण तुह दंसणेणं अउव्वतोसो
