________________
१९४
लोगम्मि पहा भणिया, सुस्समण सुसावगो वाऽवि ॥ ४९९ ॥ भावच्चणमुग्गविहारया य दव्वञ्चणं तु जिणपू । भाववणाउ भट्ठो, हविज्ज दव्वचणुजुत्तो ॥ ४९२ ॥ जो पुण निरञ्चणो विभ सरीरसुहकज्जमित्ततल्लिच्छो । तस्स नहि बोहिलाभो, न सुग्गई नेय पर लोगो ॥ ४९३ ॥ कंचणमणिसोवाणं, थंभसहस्सू सिअं सुवण्णतलं । जो कारिज्ज जिणहरं, तभऽवि तवसंजमो अहिओ ।। ४९४ ॥ निब्बी दुब्भिवखे, रण्णा दीवंतराभो अन्नाओ । आऊणं बी, इह दिन्न कासवजणस्स ॥। ४९५ ॥ केहिवि सव्वं खइयं, पइन्नमन्नेहिं सव्वमद्ध ं च । वृत्तं गयं च केई, खित्ते खुट्टति संतस्था ॥ ४९६ ॥ राया जिणवर चंदो, निब्बीयं धम्मविरहिओ कालो । खित्ताइ कम्मभूमी, कासववग्गो य चत्तारि ।। ४९७ ।। अस्संजएहिं सव्वं, खइअं भद्ध च देसविरहिं । साहूहिं धम्मबीअं, उत्तं नीभं च निष्पत्तिं ॥ ४९८ ॥ जे ते सव्वं
हिउ, पच्छा खुट्टति दुब्बलधिईया । तवसंजम परितंता इह ओहरिअसीलभरा ॥ ४९९ ॥ आणं सव्वजिणाणं, भंजइ दुविहं पहुं अइक तो, आणं च अइतो भ्रमइ जरामरणदुग्गमि ||५०० || जइ न तरसि धारेउ, मूलगुणभरं सउत्तरगुणं च । मुत्तूण त तिभूमी, सुसावगत्तं वरतरागं ।। ५०१ ।। अरिहंतचे आणं, सुसा हुपूयारओ दढाया | सुस्सावगो वरतरं न साहुवेसेण चुअधम्मो ।। ५०२ ॥ सव्वंति भाणिऊणं, विरई खलु जस्स सव्विया नत्थि । सो सव्वविरइवाई, चुक्कइ देसं च सव्वं च ॥ ५०३ ॥ जो जहवायं न कुणइ, मिच्छहिट्टी तओ हु को अन्नो ? वड्ढेइ अ मिच्छत्तं, परस्स संकं जणेमाणो ॥ ५०४ ॥ आणाए चिय चरणं, तब्भंगे जाण किं न भग्गंति ? | आणं च अइकंतो, कस्साए सा कुण सेसं ? ॥ ५०५ ॥ संसारो अ अणंतो, भट्ठचरित्तस्स लिङ्गजीविस्स | पंचमहव्वयतुंगो, पागारो भल्लिभ जेण ॥ ५०६ ||
