________________
द्वितीयः सर्गः।
९ अपूर्यमाणः प्रियदोहदोऽयं
दुनोति मां राहुरिवेन्दुमूर्त्तिम् ॥ २० ॥ भयामा भीतीनां, भूमिमपि स्थानमपि, शालं द्वीपिनं, कर्णजाई श्रोत्रमूलं, गृहाम्यहमित्याक्षेपः । अत्र धातोर्दिकर्मकस्वादयं प्रयोगः । अयं दोहदोऽपूर्यमाणो मां दुनोति पीडयति । राहुरिव यया, इन्दुमति मुगाङ्कमण्डलीमति इमान्तः स्पष्ट एवेति ॥२०॥
अथ तद्वचनभुतेरनु भेष्ठी यदचिन्तयत्तदाहगर्भानुभावादशुभाः शुभाश्च
स्युर्दोहदाः स्मेरशामवश्यम् । . लोकोऽपि वक्तीत्यशनेन साकं . नोगारवाता व्यभिचारवन्तः ॥ २१ ॥
गर्मानुभावात् गर्भप्रभावात्, स्मेरशास्त्रीणां शुभा अशुभाश्च दोहदाः, स्युभवन्तीत्यन्वयः । अत्र दोहदशब्दस्य पुनपुंसकलिङ्गत्वात् दोहदा इत्यदुष्टम् । पनमेवार्थ द्रढयति-लोकोऽपि इति वक्ति, किमित्याह यत् अश्शनेन साकं साई, उद्गारवायवो व्यभिचारिणो न स्युः । याग आहारस्ताहग् उद्गार इति अतः ॥ २१॥ स्याहोहदाऽपूर्तिवशाद् वशाया
गर्भस्य वा निश्चयतो विनाशः ।
