________________
अष्टादशः सर्गः।
६०५ कि०, अमृतोदयैः सुधोन्नतिभिः, अथवा मोक्षोदयः, जनचयो लोकसमुदयः, सुमनाः प्रहृष्टचेताः निर्जरश्वाऽभूत् ॥ १॥
जिनवरेन्द्रमुनीन्द्रमुखासु यः .. सुकृतभूमिषु सद्विभवव्ययः । भवति शम्बरबिन्दुरिवाऽक्षयः
स निहितः सलिलेषु सरित्पतेः ॥ २ ॥ जिनवरेन्द्रमुनीन्द्रौ देवगुरू तत्प्रमुखासु, सुकृतभूमिषु पुण्यक्षेत्रेषु, यः सद्विभवव्ययो वरिष्ठधनत्यागो भवेत् , सोऽल्पोऽपि धनव्ययः, सरित्पतेः समुद्रस्य, सलिलेषु जलेषु, निहितः शम्बरबिन्दुरिलव इव, अक्षयो भवतीति । अत्र काव्यद्वये द्रुतविलम्बितं छन्दः, तल्लक्षणं तूक्तपूर्वम् , इह सर्गे प्रायश्छन्दसा नैकता, इति प्रतिवृत्तं छन्दोभिन्नताऽभिधास्यते ॥ २ ॥
आकयेत्याकर्णनीयाः प्रभूणां - वाचो वाचोयुक्तिहत्प्रीतिपात्रम् । अर्हद्भक्त्या भावितः पुण्यपालः
श्राद्धः सज्जः कर्तुमासीत् प्रतिष्ठाम् ॥ ३ ॥ प्रभूणां पूज्यानां, वाचः, किं०, आकर्णनीयाः श्रवणाहीः, पुनः, वाचोयुक्त्या वाक्चातुयां हृदि प्रीतिपात्रं प्रेमपात्रम्, आकर्ण्य श्रुत्वा, अर्हद्भक्त्या भावितो वासिनः, पुण्यपालो नाम श्राद्धोऽहम्मदावादवासी, प्रतिष्ठां कर्तुं सजोऽभूत् ।। ३ । तभ्राताऽथो ठक्करः साधुरिद्ध
श्रद्धः शुद्ध शम्भवस्वामिबिम्बम् । बाणस्रोतःप्राणनाथाङ्गुलीयं
श्रेयस्कामः खाख्ययाऽकारयत् सः॥ ४॥
