________________
६०२
विजयप्रशस्त्याम् । "इगवीससयक्खरसूरिमंतसरणाउ झत्ति सञ्जाया ।
आमोसहिविप्पोसहिपमुहा तुह लद्धिरिंछोली" त्ति ॥१॥ सांप्रतं त्वेकादशश्लोकप्रमाणं गणनायकस्यैव गणनाई महामन्त्रम् , प्रादाद् दत्ते स्म, अनुकूलं हितं श्रियां मूलं कारणमिवेत्युत्प्रेक्षा ॥ ७० ॥ द्रङ्गात् ततः पत्तनतः समेत्य
शर्केश्वरे तत्र जिनेन्द्रचैत्ये । प्रादादुपाध्यायपदं मुनीन्दुः
प्राज्ञे नयादौ विजयोत्तरे च ॥ ७१ ॥ ततः पत्तनतोऽणहिल्लपाटकद्रङ्गात्, क्रमेण चलन् शङ्केश्वरे ग्रामे, समेत्यागत्य, तत्र जिनेन्द्रचैत्ये श्रीशद्धेश्वरपार्श्वनाथप्रासादे मुनीन्दुर्गुरुः, नयादौ विजयोत्तरे च माझे नयविजयनाम्नि विबुधे लुम्पाककुमतमुन्मुच्य गुरुशिष्यत्वमाश्रिते, उपाध्यायपदं प्रादात् । अत्रान्तरे द्वादशशतगन्त्रीशोभितः सप्तशतीसुभटपश्चशतीकरभानेकाश्ववारनैकनिस्वानाद्याडम्बरपरिवृतो मरुस्थलीयो महान् सङ्घपतिहेमराजसत्कसङ्घः शत्रुञ्जगयात्रार्थ गच्छन् तत्र शह्वेश्वरे सानूचानान् पूज्यपादान् महोत्सवेन प्राणमदिति ॥७॥
निर्ग्रन्थनाथोऽथ पुरात् पुराणात् ... शङ्केश्वराख्याद् विजहार सुश्रीः । . मां पावयन् पादपयोजपांसु
पूरैः क्षमाभूरिव गौतमर्षिः ॥ ७२ ॥ _ अथ पुराणात् पुरातनात्, शर्केश्वराख्यात् पुराद् निर्ग्रन्थनाथो गुरुः,विजहार विहृतवान् , किं०,सुश्रीः शोभनश्रीकः, किं कुर्वन् ,पावयन् पवित्रयन् , का, क्ष्मां पृथ्वी, कैः, पादपयोजपांसु. पूरैश्चरणकमलरेणुविस्तारैः, इवोत्प्रेक्ष्यते-गौतमार्षः, किं०,समया
