________________
षोडशः सर्गः ।
५६१ . पुराऽहितो महादेवस्तत्पुरे तत्तुल्ये, तद्विशेषणं यथा- एकत्र भास्वत्कलाभृद्भिः, अन्यत्र भास्वत्कलाभृता चन्द्रेण वरे श्रेष्ठे, पु. नर्दिने किं०, तमोघ्ने एकत्र पापहरे, अन्यत्र तिमिरघ्ने, अथ गुरुनकृते तस्थौ ॥ ३६ ॥
मुञ्चन् षड् विकृतीः सृजन्नतिशयात् षष्ठाष्टमाद्यं तपः प्रोज्झंश्वाऽनवधानतामवदलन् क्लेशालयं संलयम् । कार्याण्यक्षरपद्धतेर्लिखनतश्चाज्ञापयन्नात्मनः
शिष्याणामथ मन्त्रराजमनघं नक्तं दिवा च स्मरन् ॥ ३७॥ सुश्लिष्टोष्ठपुटः सुखासनसमासीनः प्रसन्नाननो नासान्यस्तविलोचनः परिहरन् स्पर्श रदानां रदैः । कामं कम्रमना मनोहरतरामाकल्पकेलिं वहस्तिष्ठन्निन्द्रदिशि त्यजन् गिरि रतिं ध्यानं दधौ श्रीगुरु : ३८
अनयोर्व्याख्या- श्रीगुरुर्ध्यानं दधौ किं कुर्वन्, षड् विकृतीः मुञ्चन् त्यजन् पुनः, अतिशयात् आधिक्येन षष्ठाऽष्टमाद्यं तपः सृजन् निर्मापयन्, चः पुनरर्थे, अनवधानतां वैयम्यं प्रोज्झन्, तथा क्लेशालयं संलयं निद्रां अवदलन्, पुनः कार्याणि आहारनीहारादीनि, आत्मनः शिष्याणां अक्षरपद्धतेर्लिखनतः आज्ञापयन्, तथाऽनघं मन्त्रराजं सुरिमन्त्रं, नक्तं रात्रौ दिवा च स्मरन् ||३७|| पुनर्गुरुः किं०, सुश्लिष्टं ओष्ठपुटं यस्य सः, पुनः, सुखासने समासीनः, तथा प्रसन्नाननः, तथा नासान्यस्त विलोचनः, पुनः, रदैः दन्तैः रदान असंस्पृशन् कामं अत्यर्थ, कां मनो यस्येति सः, पुनः, मनोहरतराम् आकल्पके लिं ध्यानयोग्यवेपलीलां, वहन्, पुनः, इन्द्रदिशि पूर्वदिशि तिष्ठन् तथा गिरि रतिं 'त्यजन् वचनोच्चारं परिहरन्निति ।। युग्मव्याख्येयम् ॥ ३८ ॥
७२
