________________
विजयप्रशस्त्याम् ।
प्रापत् कृष्णपुरं मराल इव भूलोकं सपद्मं प्रभुः॥ १ ॥ अत्राऽकमिपुरे पुरे, श्रीमति शोभावति, चतुर्मासकं कृत्वा वर्षास्थितेः प्रान्ते कृष्णपुरं कालूपुरं नाम शाखापुरं, प्रभुः प्रापत् पुरे किं०, पुरन्दरपुर प्रख्ये स्वर्गतुल्ये, अतः सुपर्वादरे सुशोभनानां पर्वणामुत्सवानामादरो यत्रेति, पक्षे सुपर्वाणो देवास्तेषामादरो यस्मिन्निति, चतुर्मास किं०, घनैर्मेधैरिव महै रम्यं मेधैर्महेश्व किं०, विश्वोल्लासकरैरित्युभयोस्तुल्यत्वं, प्रभुः किं०, कान्तः सरस्वत्याः श्रुतदेव्या अर्थात् सर्वज्ञवाचां परिचयो यस्येति, क इव, मरालइव, तत्पक्षे कान्तः सरस्वत्या नद्याः परिचयोऽथवा सरस्वत्याः वाग्देव्या वाहनत्वात् परिचयो यस्येति, यथा मरालो वर्षास्थितेः प्रान्ते भूलोकं प्रामोति, कृष्णपुरं भूलोकं च कथं०, सपद्मं सह पद्मया वर्तते यत् तत् सपद्मं, पक्षे सपद्मं सकमलमिति ॥ १ ॥ तत्र चित्रकृत् किं जातमित्याह
५४६
सोऽश्रौषीद् नगरान्तरस्ति भगवान् श्रीपार्श्वचिन्तामणिः प्रौढे ढकुकपाट के विनिहितस्तत्रैकदेति स्थितः । जज्ञे खप्ननिमित्तशस्तशकुनैः पूरैरपां भूरिभिवृष्टिं वारिमुचामिवात्यविरलां सम्यक् च तत् सूरिराट् ॥ २॥
"
एकदा एकत्र समये, तत्र कृष्णपुरे स्थितः स सूरिराद् परम्परया इत्यश्रौषीत् शुभाव, इतीति किं । तदाह - नगरान्तः श्री अहम्मदाबादमध्ये, ढींकुआख्ये पाटके, श्रीचिन्तामणिपार्श्वो भगवान् भूमध्ये केनापि पुरा विनिहितोऽस्ति तच्च स्वमनिमित्तशस्तशकुनैः सम्यक् सत्यं जज्ञे ज्ञातवान् यथा भूरिभिरपां पयसां नदीसंबन्धिनां पूरैर्वारिमुचां घनानां दूरदेशान्तरदृष्टानामपि दृष्टिं जानन्तीति तथेति ।। २ ।। प्रत्यर्थिक्षितिपालपङ्कजदृशां वैधव्यदीक्षागुरोः
"
