________________
५०६
विजयाशस्त्यार। त्यजन् शरीरेऽपि ममत्वमुच्चैः ॥ ३४ ॥ भुजाशुगर्तुद्विजराण्मितेऽब्दे
श्रियां पदे भाद्रपदे च मासे। तिथौ तथा शङ्करसंमितायां
सितद्युतेर्दीधितिबन्धुरायाम् ॥ ३५ ॥ विहाय नित्यं मलिनामिहत्यां
तनुं मनोज्ञां च सुपर्वयोनेः। गुरुर्गुणी ग्रामधुनी विमुच्य
नभोनदी हंस इव प्रपेदे ॥ ३६ ॥ चतुर्णा युगपद् व्याख्या यथा-अपारपापापहं, पुनः, महामन्दस्य मोक्षस्य सुखावहं, नमस्कारं स्मरन् , च पुनः, मनोवचःकायकृतानि अघानि पापानि, निन्दन् ॥ ३३ ॥ पुनः, महोदयस्त्री मुक्तिकान्ता तम्या या रतिस्तदाने दूतीव दूती तां, दूतीद्वारा हि स्त्रियः सुखं लभ्यन्ते । तस्माद् मुक्तिवधूरतिदानदती, समस्तेषु असुमत्सु प्राणिषु, मैत्री भजन , पुनः, जरा च जनुश्व जन्म च मृत्युमरणं चेत्येषां भी तिस्तासां, निदानं, शरीरे ममत्वं त्यजन्निति ॥ ३४ ॥ भुजौ द्वौ, आशुगा बाणाः पञ्च, ऋनयः पद्, द्विजराद् चन्द्र एकः, ततोऽकानां वामगत्या १६५२ वर्षे, च पुनः, श्रियां पदे भाद्रपदे मासे, तथा शङ्करा रुदा एकादश. तत्संमितायां तिथौ सितयुतेश्चन्द्रस्य, दीधितिभिः कान्तिमिवन्धुरायां तिथी शुक्लायामेकादश्यामिति ॥ ३५ ॥ गुरुः श्रीहीरसूरिः, इहत्यां इहभवसंवन्धिनी, नित्यं मलिनां तनुं विहाय त्यक्त्वा, सुपर्वयोनेर्देवयोनेश्व, मनोज्ञां तनुं प्रपेदे प्रतिपन्नवान्, अत्र मध्यस्थस्तनुशन्द उभयत्र योजनां
