________________
द्वादशः सर्गः।
४४७ निश्चितं श्रमणेश्वर इति ॥१०५|| पुरं प्रविश्य क गतवानित्याहश्रीअवजलफयजस्य ; किं०, श्रीअकबरभूपस्य शाहेः, शेखेतिनाम्ना ख्यातस्य नियोगिन इत्यधिकारिणः, गृहं ययौ जगामेति ॥ इति युग्मव्याख्या ॥ १०६ ॥
अथ श्रीशाहिना शेखधाम्न्यनूचानहस्तिनः।. विज्ञायाऽऽगमनं लेभे मुदमन्दतमा तदा ॥ १०७ ॥ ___ अथ प्रवेशायुत्सवे प्रवृत्ते सति, शेखश्रीअवजलफयजधानि, अनूचानहस्तिनः मूरिसिन्धुरस्य, आगमनं विज्ञाय ज्ञात्वा, श्रीशाहिनाऽकब्बरसुरत्राणेन, मुत, कीदृशी,अमन्दतमा स्फुरदूपा प्रमोदप्रकर्षः, प्राप्त इति । तदा तत्राऽवसरे ॥ १०७ ।। - मुत्प्राप्तिलक्षणं लक्षयन्नाह
खानंशानिव सश्रीकान् सेवकान् महतो बहून् । सद्यः सूरीन्द्रचन्द्रस्याऽऽहूतये प्राहिणोद् नृपः॥१०८।।
नृपः पातिशाहिः, मूरीन्द्रचन्द्रस्य, आहूतये आकारणाय, स्वगृहानिति गम्यम, वरन् सेवकान् प्राहिणोत, किंलक्षणान् , इवोत्प्रेक्ष्यते-स्वान् निजान् , अंशान् अत एव महतो गरीयसः, पुनः, अत एव सश्रीकान् सशोभान् “ श्रीः शोभायाम्" इति श्रीहेमं वच इति ॥ १०८॥
गुरुरप्यात्मनः प्रोच्चैःपदसंपत्तिकारणम् । धाम विज्ञाय राज्ञः सबहुमानमुपेयिवान् ॥ १०९ ॥
श्रीशाहिना गुरोराहाने कृते गुजरपि राज्ञो नृपतेः, बाम वेश, आत्मनः स्वस्थ, प्रोच्चैःपदसंपतिकारणं उच्चापदं उच्चत्वस्थानं तदेव संपत्तिः संपद् गुणोत्कर्पस्तत्कारणं अत्युस्कर्षप्रौढिमूलं, विज्ञाय ज्ञानविषयीकृत्य, सबहुमानं सादरं,
