________________
एकादशः सर्गः।
३८९ विध्वंसयन् ध्वान्तमथाऽर्यमेव
जाड्यं हरन्नान्तरमङ्गभाजाम् । उद्बोधयन् भव्यपयोजपुञ्जान्
श्रीहरिसूरिर्विजहार भूमौ ॥ ६ ॥ श्रीहरिसूरिः, किं०, तडित्वानिव मेघ इव, अद्भिः पानीयैः, पुण्यात्मिकाभिः पवित्राभिः, सुकद्देशनाभिः नुन्नस्तापो मेघपक्षे ग्रीष्मकालजन्माऽऽतपो येन, गुरुपक्षे कषायादितापो येन सः, पुनः, अध्वनि मार्गे, मेडतादौ, अघे पापे असज्जना दुर्जना इवाऽघासज्जनाः पापपणाशकाः अघासज्जनास्ते च सजनाः सुहृज्जनाअर्थात् सम्यग्दृशस्तेषां, बोधिबीजाङ्क्रान् वृद्धि नयन् ॥५॥ पुनः, अर्यमेव सूर्य इव, ध्वान्तं पापरूपं विध्वंसयन् , पुनः, अर्यमेव,भाजां जन्तूनां जाड्यं हरन् , पुनः, भव्यपयोजपुञ्जान् संघलोकसरोजनजान् , उद्धोधयन् प्रतिबोधयन् , क्रमेण मरुकल्पतरुविरुदधारकसुश्रावकसा०- ताडाख्यमहाग्रहेण पीपाडनगरादौ मरुभूमौ, विजहार व्यहार्षीत् । इति युग्मव्याख्या ॥६॥ श्रीमत्सुधर्मप्रभुपादपद्म
सेवाषडंहीन सुभगानुभावान् । आगच्छतः श्रीगुरुहीरसूरीन् - जम्बूकुमारानिव नुन्नमारान् ॥ ७ ॥ .आकर्ण्य कर्णैकसुधायमान
नाम्नः सुधाम्नः प्रसरन्महिम्नः। आचार्यधुर्योऽजनि धैर्यवर्य
उत्साहवानन्छमनाः प्रणत्यै ॥ ८॥
