________________
दशमः सर्गः।
. ३७९ दृष्टा शुभं स्वप्नमिवोदये रवेः ॥ ६६ ॥ . अन्जवासया लक्ष्म्या, समं काममिव एनं अर्भकं बालकं, मात्रा रूपानाम्न्या, समं तपस्योधतं दीक्षोत्सुकं, ज्ञात्वा गुरुः, किं०, अपापहम् निरवद्यमतिर्निष्पापदर्शनो वा, गुवी महतीं, मुदं प्रापत् , रवेरुदये शुभं स्वमं दृष्ट्रा यथा मुद् भवतीति दृष्टान्तः, यतो 'दृष्टः सूर्योदये खमः सद्यः फलति' इति नियमात् ॥६६॥
सोऽनघोऽसावथ वासणं व्रता
दानोचतं वीक्ष्य शिशुं सहाऽम्बया । लेभे मुदं स्वर्लतया समं दुमं
कल्पं पुलोमारिरिवोद्गमोद्यतम् ॥ ६७ ॥ असौ राजनगरीयः संघः, अथाऽम्बया सह वासणं शिशुं व्रतादाचोयतं वीक्ष्य मुदं लेमे, यथा कल्पं दुमं स्वर्लतया समं कल्पवल्ल्या सह, उद्मोद्यतं वीक्ष्य पुलोमारिरिन्द्रः, मुदं मामोतीति ॥ ६७॥
सप्तार्चिरम्भोधिकलाङ्कवत्सरे
माघे दशम्यां तुहिनांशुतेजसि । द्राग् दीक्षयामास घनैर्महोत्सवैः ।
सारं कुमारं सममम्बया गुरुः ॥ ६८ ॥ सप्ताषिः कृशानवस्त्रयः, अम्भोधयश्च चत्वारः, कलाः षोडश, एभिरकैमिगत्या विन्यस्तैर्यः संवत्सरो भवति तस्मिन् सप्ताचिरम्भोधिकलाइवत्सरे१६४३वर्षे, पुनः, माघे मासिं, पुनः, दशम्यां तिथौ, किं०, तुहिनांशोश्चन्द्रस्य तेजो यस्यां तस्यां शुक्लायामिति, पुनर्महोत्सवैः कुमारं, किं०, सारं शृाररूपाभ्यां
