________________
दशमः सर्गः।
३५७ सूरस्य गुरुमूर्यस्य, समागमेन उल्लसन्ति नेत्रास्यपदानि नयनानननलिनानि येषां ते, उपार्जितायाः श्रियो लक्ष्म्याः , साफल्यं इच्छन्तः सन्तः, प्रवेशोत्सवस्य सूत्रणां निष्पत्ति, इति वक्ष्यमाणखरूपां, चक्रुरिति ॥ १४ ॥
अथ सप्तदशभित्तैः प्रवेशोत्सवं वर्णयतिश्रीखानखानावनिजानिवज्रिणा __ दत्ताऽतिमत्तद्विरदैः पुरस्सरैः । सिक्ता धरित्री पतता मदांम्भसा .
कस्तूरिकाकर्दमसंचयेन किम् ? ॥ १५ ॥ श्रीखानखानाख्येन अवनिजानिवज्रिणा राजेन्द्रेण, तदा तदाधिपत्यशालिना, दत्ताऽतिमत्तैरिदैर्गजैः, पुरस्सरैरग्रेसरैः, पतता मदाम्भसा मदवारिणा, धरित्री भूः, सिक्ता । किमित्युत्नेक्ष्यते-कस्तूरिकाकर्दमसंचयेन मृगमदपङ्कपानीयेनेवेति ॥ १५ ॥ वाऽभवद् मत्तविहस्तहस्तिनां
घण्टाटणत्काररवैमनोहरम् । कासारकूलं तपनोदयादिव. __ त्यक्तप्रमीलार्जुनवाजिकूजितैः ॥ १६ ॥
मत्ता अत एव ये विहस्ता व्याकुला हस्खिनो मदव्यग्रगजेन्द्रास्तेषां, घण्टाटणत्काररवैः नगरवर्त्म मनोहरं अभवत् । - इव यथा, तपनोदयात् सूर्योदयात् , त्यक्तप्रमीला गतनिद्रा ये अर्जुनवाजिनो धवलविहामाः “वाजी हये खगे" इत्यनेकार्थत्वाव, अर्जुनवाजिनो राजहंसास्तेषां कूजितैः शब्दितैर्जााद्राजहंसस्तैः, कासारकूलं तटाकतट, यथा मनोहरं भवति तथेति ॥१६॥
