________________
३३०
विजयप्रशस्त्याम् ।
बखानाख्यं नृपमुख्यम्, अथ सोऽपि ज्ञातोदन्तः श्रीगुरून मन्धारबन्दिरे स्थितान् मत्वा तान् शाहिसेवकान् गुरुपार्श्वे प्राहिणोदिति शेषः ॥ १८ ॥
जातावतारा जगतां हिताय ते मुनीश्वराः कल्पितकल्पपादपाः ।
हवं नरेशस्य निशम्य सादरं तदाऽभवंस्तत्र विहर्तुमुत्सुकाः ॥ १९ ॥
तदा तच्छाहिफ़रमानं चाचयित्वा ते मुनीश्वरा गुरवः, किं०, जगतां हिताय जातावताराः, पुनः, कल्पिते कल्पपादपाः नरेशस्याऽकब्बरस्य, हवं आह्वानं, निशम्याऽऽकर्ण्य, तत्र विह उत्सुका अभवन् गन्धारवन्दिराच्चतुर्मासकपारणके इति शेषः ॥ १९ ॥
अथ काव्यकलापकेन फतेपुरागमनं वर्णयति— पदे पदे प्रौढमहोत्सवोत्सुकैर्जनैः प्रदत्ताद्भुतमानसंपदः । पदे पदे खस्तिकमुक्त मौक्तिकैर्वधूजनैर्मण्डितमङ्गलालयः ॥ २० ॥
पदे पदे सत्वरसंमुखागतैर्षराधिपैः सूत्रितसुन्दरादराः । पदे पदे प्राप्तघनार्थ संचयैः
सदर्थिभिर्गीतमनोज्ञगीतयः ॥ २१ ॥ रजोभिरंहयुच्छलितैर्भुवस्तलं
