________________
विजक्यास्त्याम् । रात्मस्तुतकाव्यकरणे मां दृढरागं करोत्वित्यन्वयभावार्थः । सा किं०कुन्दनिभा षवलवर्णत्वात् । अत एव विमलीकृता निर्मलीकृता, धवलीकृता वा आशा दिशो यया सा | सा का, यदंड्रियुगली यत्पादद्वयी प्रसभा सती जाड्यं मूर्खत्वं हन्तितमाम्, अतिशयेन हिनस्तीत्यर्थः। केव, पूष्णः सूर्यस्य प्रभेव । यथा सूर्यप्रभा जाड्यं शीतत्वं हन्ति तथेति शेषः । अथांड्रियुगलीपूषमभयोरन्योन्यं समानधर्मतां विशेषणयेनाह-कमलेति । कमलाया लक्ष्म्या उनतिरुदयः, तत्कारिणी । पुनः किं० प्रहृष्टा प्रकर्षेण हर्ष प्राप्ता, सञ्चक्रस्य पण्डितमण्डलस्य दृग् दृष्टिर्मतिर्वा यस्यायोति सा। सूर्यप्रभापक्षे तु, कमलानां पङ्कजानां उबतिः समृदिरिति । पुनः किं० सतां विद्यमानानां, प्रशस्तानां वा चक्राणां चक्रवाकाख्यपक्षिणां हग् यस्या इति, सा । क्षेष सुबोधम् ॥ ६॥
शीतयुतेरिव निशीथवती ममानु
गामिन्यभूप्रतिभया सममृद्धिरिद्धा । यन्नाममन्त्रमनघं स्मरतोऽस्मरात
तं खं गुरुं मतिगुरुं ज्ञगुरुं स्तुवेऽहम् ॥७॥ तं खं गुरुं निजं धर्माचार्यम् , अहं स्तुवे । गुरुं किं० स्मरेण कामेन आः पीडितः स्मराः, न स्मरातः अस्मरार्चस्तम् , आवाल्यतोऽपि ब्रह्मचारित्वादिति । पुनः कि०मत्या मनीषया गुरुं सुरमरिम् । पुनः किं० ज्ञेषु पण्डितेषु श्रुतपर्यायादिना गुरुं गरीयांसम् । एतेन समस्तपण्डितमुख्यत्वमसूचीति तात्पर्यम्। तं क
