________________
३१४
विजयप्रशस्त्वाम् ।
कि०, पनाया रमायाः, पक्षे पद्यानां कमलानां उत्सवो यस्मात् तं, श्रीभूषणो दिक्पटः, कैरविणीसमूह इव मुद्रितो वक्त्रकोशो मुखकुड्मलं यस्य सः, अभवद् जातवानिति ॥ ४५॥
शास्त्रज्ञविज्ञद्विजभूरिभट्टै
यत्तद् वदन् पर्षदि भूषितायाम्। श्रीभूषणः दिग्वसनस्तदानी
हास्यास्पदं बाल इवाजनिष्ट ॥ ४६ ॥ "शासनसामर्थ्येन तु सन्त्राणवलेन वाऽनवद्येन ।
युक्तं यत्तच्छास्त्रं तच्चैतत् सर्वविद्वचनम्" ॥१॥ इत्युक्तेः शास्त्राणि सर्वज्ञवचनानि जानन्तीति शास्त्रज्ञाः जैनपण्डिताः, पुनर्विज्ञा द्विजाः पञ्चकाव्यादिदक्षविभाः, पुनः, भूरिभट्टास्तार्किकास्तैर्भूषितायां पर्षदि यत्तद् अपसिद्धान्तरूपं, वदन् तदानीं श्रीभूषणो दिग्वसनोऽबालोऽपि बाल इव मूर्खइच, हास्यास्पदं अजनिष्ट जातः, सर्वेषां सभ्यानामिति शेषः ॥ ४६॥
अस्मिन्ननूचानवितानशके
जयाङ्किताङ्के सुमनोमनोज्ञे। श्रीभूषणस्य स्मयतुङ्गशैलः
समन्ततः स्राक् कणशो बभूव ॥ ४७ ॥ अस्मिन् अनूचानवितानशके आचार्यद्वन्देन्द्रे, किं०, जयाहिताङ्के गुरुपक्षे जयेन वादिविजयरूपेण, पक्षे जयेन जयदत्तेनेन्द्रपुत्रेण अङ्कितोऽलड्कृतः अङ्क उत्सङ्गो यस्य तस्मिन् जयवति जाते सति, पुनः किं०, सुमनोभिः पण्डितैः, पक्षे देवमनोझे मनोहरे, श्रीभूषणस्य प्रतिवादिनः, मयतुशैल:
