________________
सप्तमः सर्गः।
२५७
नित्यं प्रभूतं विनयं लसन्नयम् ॥ ३ ॥ अष्टाभिरुत्कृष्टतमैर्धियां गुणै
युतः स्वकीयेतरशास्त्रसन्ततीः । सिद्धीः समृद्धा इह हारिमूर्तिभिः
प्रीतः पिनाकीव वशीचकार सः ॥ ४॥ अथ सः श्रीजयसिंहसंज्ञकः शिष्यः, किं०, प्रज्ञाप्रकर्षात प्रतिमोत्कर्षात् , स्वकीयेतरशास्त्रसंततीः स्वकीयपरकीयग्रन्थवीथीः, प्रीतः सन् वशीचकारत्यन्वयः। स किं०, परभागपेशल: गुणोत्कर्षप्रियः, पुनः किं कुर्वाणः, भजमानः सेवमानः, किं, गुरूणां श्रीहीरविजयसूरीणां पादयोर्द्वन्दं चरणयुगं, इव . यथा, भृङ्गयुवा अम्भोरुहं कमलमिति ॥ २॥ पुनः किं कुर्वनित्याह-विनयं धर्ममूलं विनयगुणं, किं०, लसन्नयं न्यायोपपन्न, पुनः किं०, प्रभूतं वहुं धरन् , पुनर्विनयं किं०, लक्ष्मीलतायाः संपवल्लमण्डपं, तदाऽऽधारत्वात् पुनः, अगस्य मण्डनं, शरीरशोभाहेतुत्वात् । पुनः, सस्फूर्तिकीर्तिभ्रमर्याः सरोरुहं सरोज, पुनः. विद्युव सरिद्वाहो नदीप्रवाहस्तस्य धराधरं पर्वतं, तदुत्पादकत्वादिति ॥ ३ ॥ पुनः स शिष्यः किं०, युतः संयुक्तः, कैः, धियां गुणैः, किं०, उत्कृष्टतमैरत्युत्कृष्टः, पुनः कतिभिः, अष्टाभिः शुश्रूषाश्रवणग्रहणधारणोहापोहार्थज्ञानलक्षणैः, अमीभिरष्टभिबद्धिगुणैः, स शिष्यः, स्वपरशास्त्रश्रेणीः वशीकुरुते स्म यथा पिनाकी महादेवः, हारिमूर्तिभिरष्टभिर्मनोज्ञमूतिभिः, अष्टौ सिद्धीर्वशीकुरुते, तथेति दृष्टान्तः । अत्रान्ते पुनः सशब्दस्तस्य पुनः पुनः प्रसिद्धिवाचकः, अथवा सशब्दो दृष्टान्तीकृते पिना. किनि योज्य इति त्रयाणां युगपद्याख्यानम् ॥ ४॥
