________________
३५२
विजयत्रशस्त्याम् |
सगरचक्रधरपौत्रं जन्हुकुमारपुत्रं, तथा श्रीधान्नोर्लक्ष्मीतेजसोर्षाम गृहं, एनं जयसिंहं गणीन्दुं अर्हति योग्यतामेति, पट्टो गङ्गाप्रवाहच कीदृशः, अतुल्यभरस्य निष्पतिमातिशयस्य भूः स्थानमिति पुनः किं कुर्बाणः, पुनानः, किं त्रिजगत्, जगत्त्रयं पवित्रीकुर्वाण इति ॥ ४८ ॥
इत्यात्मचिन्तिततमाव्यभिचारचावमाकर्ण्य कर्णसुखमूलमिमां तदुक्तिम् । सूरीश्वरा मुमुदिरे हृदि दृष्टशिष्ट
स्वप्ना इव त्वरितजातसमीहितार्थाः ॥ ४९ ॥ इत्युक्तरूपस्य, आत्मचिन्तिततमस्य स्वध्यानविषयीकृततरमनोरथस्य योऽव्यभिचारो विसंवादाभावस्तेन चार्वी रम्यां, पुनः, कर्णसुखमूलं श्रोत्रसुखहेतुं इमां तदुक्तं देववाणीं, आकर्ण्य श्रुत्वा, सूरीश्वरा हृदि मुमुदिरे मुदितमनसः संजाताइति । किं० त्वरितं जातः समीहितोऽर्थो मनोरथपूर्तिलक्षणो येषां ते, क इवेत्याह-दृष्टः शिष्टः स्वप्नो यैस्ते, यथा विशिष्टस्वमदर्शनात् शीघ्रं समीहितार्थसिद्धिमन्तः स्युः, तथा तहेबवाक्याऽऽकर्णनाद् गुरवोऽपि संजातार्थितार्थसिद्धिभाजोऽभूवन्निति निर्गलितार्थः ।। ४९ ॥
,
स्पष्टं प्रहृष्टतमदृष्टिमथो मुनीन्द्रमेनं प्रणम्य च मुहुर्मुहुरित्युदीर्य । वेलाम्बुधेरिव विनिर्मितसिद्धिरात्म
स्थानं यथाऽऽगतमियाय सुरः स सद्यः ॥५०॥
अथो एनं मुनीन्द्रं, किं०, महृष्टतमदृष्टिं हर्षिततरदृशं, प्रणम्य च पुनः इति वचः जयविमलगणेरेव पदस्थापनाला
