________________
२४९
पष्ठः सर्गः। बसारदृष्टीना, मिथ्याशामिति यावत् । फल्गुटखा किं०, दुर्ध्यानदुर्गतिदुराग्रहदुर्मतीनां दुर्ध्यानाथ दुर्गतयश्च दुराग्रहाच दुर्मतयश्चेति द्वन्द्वस्तेषां, असत्ताऽसद्भावोऽभूदिति, सतामप्येषामसत्लायता जातेति रहस्यम् । दृष्टान्तद्वारेणाह-यथा ग्रीष्मे ज्येष्ठापाढरूपे ग्रीष्मतौं, अम्भसा पानीयानां; पुनः, यथा रवे सि सूर्यस्य दीप्तौ सरयां, भानां नक्षत्राणां,असत्ता स्यात् तथैवेति दृष्टान्तद्वयम्: यद्राज्ये ग्रीष्मे रविभासि च किं०, भीमत्वभाजि भीमतया युक्त, पुनः, बहुदुस्सहतैकपात्रे घनदुःसहतायाएकपात्रे एकस्थाने, इति विशेषणद्वयं विष्वपि विशेष्येषु योज्यमिति ॥४२॥
तेषामथ क्रमसमागतसूरिमन्त्र
ध्यानेऽन्यदा सकलकृत्यकृतौ निदाने । चेतोधृतिः सफलमुन्नतिमाससाद
द्राग् युग्मिनामिव तरावमृताशनानाम् ॥४३॥ अथान्यदा तेषां श्रीहीरविजयसूरीणां, चेतोधृतिश्चित्तघारणा, क्रमसमागतसरिमन्त्रध्याने, किं०, सकलकृत्यानां कृतौ करणे निदाने कारणे, सफलमिति क्रियाविशेषणं, उनतिं आससाद उदयं प्रापेत्यन्वयः । दृष्टान्तमाह-युग्मिनां युगल. धर्मिणां नराणां, अमृताशनानां सुराणां, तरौ कल्पपादपे, यथा स्पृहा स्यात्तयेति भावः॥ ४३ ॥ ततस्ते ध्यानाय क गतवन्त इत्याहमुक्ताफलैरिव पदद्वयपांसुपूरैः
पृथ्वीं विभूषणमयीमथ ते सृजन्तः । श्रद्धालुलोककुलसंकुलमुत्सवाढ्यं
