________________
२१३
पष्ठः सर्गः। ___ एष जयविमलमुनिर्महाव्रती अस्ति, च पुनः, अहं दुर्गाऽस्मीत्यन्वयः। महाव्रती-मुनीन्द्रः, महादेवश्च: दुर्गा देवीति प्रतीता शकुनजातीया पक्षिणी, पार्वती च; अत एवाऽस्य मद्भर्तुः, सव्यसविधे वामे समीपे, स्थिताया मम वाक्, स्थाने योग्या, अस्ति। किमित्युत्प्रेक्ष्यते-इति मत्वा किं इयं शकुनरत्नं शकुनजातिश्रेष्ठा, इयं देवी दुर्गा, पथि प्रमुदिता सती, तथैव वामस्वरादिकं, विदधे कृतवतीत्यर्थः ॥८॥ कर्ता नतिं क्रमणयोस्तव कौशिको यो
हन्ता स मे मयि भवेत् प्रमना यथाऽशु। कुर्यास्तथा मुनिवरेति निवेदनाय
वामोऽस्य किं पथि शुभो बलिभुग्ववासे ?॥९॥ . हे मुनिवर ! “कौशिकः शक्रघूकयोः" इत्यनेकार्थत्वाद् यः कौशिकः शक्रः, तव क्रमणयोश्चरणयोः, नतिं प्रणाम, कर्ता करिष्यति, स कौशिको घूकः, मे मम, हन्ताऽस्ति, तेन स यथा मयि प्रमनाः प्रीतिमान्, भवेत् तथा त्वं कुर्या इति निवेदनायेव किं पथि वामो दक्षिणेतरः, बलिभुग् वायसः, ववासेऽजल्पदित्यर्थः ॥९॥ अन्ये महर्द्धिपिशुनाः शकुनाः सुदूरे
सन्वस्य पुण्यपरमर्डिपुरन्दरस्य । भेजेऽनिलोऽपि पटुपुष्पितपादपाली
प्रेढोलनैककुशलोऽतुलमानुकूल्यम् ॥ १० ॥
अस्य मुनेः, किं०, पुण्यपरमर्द्धयो ये पुण्याब्यास्तेषु पुरन्दरस्य, अन्ये येऽनुक्ताः शकुनाः खञ्जनभैरवीप्रमुखा ग्राम्या आटव्याच, किं०, महर्दिपिशुना महासंपत्तिसूचकाः, सुदरे
३१
