________________
२२२
विजयपशस्त्याम् । कनशीला, कापि स्त्री, पुनः किं०, पृथुकेन बालकेन उल्लसन् अङ्कउत्सङ्गो यस्याः सा, अभात् शोभते स्म । इवोत्सेक्ष्यते-शाखिनः शिरसि वृक्षस्याग्रे, चापलेन मुक्ता अङ्गीकृतस्थैर्या, पुनः, गललिङ्गितबाला कण्ठलनखाका, वानरीवेति ॥ ७५ ॥ . काऽप्यभात् तदवलोकनवृत्त्यै
लम्बिताननमनोज्ञगवाक्षा । वासरेऽप्युदितपूर्णमृगाङ्क __ तत्क्षणात् त्रिदशवर्त्म सृजन्ती ॥ ७६ ॥
तदवलोकनवृत्त्यै तद्वीक्षणाय, लम्बितेन आननेन वदनेन मनोज्ञगवाक्षा, काऽपि स्त्री, अभादित्यन्वयः । किं कुर्वती, सृजन्ती, किं, त्रिदशवमै व्योम, कीदृशं, वासरेपि उदितः पूर्णमृगाङ्कः संपूर्णचन्द्रमा यत्र तत्, वासरेऽपि सचन्द्र नभस्खलं कुर्वतीत्यर्थः ॥ ७६ ॥ नूपुरध्वनितराजपथाश्च
काश्चिदस्थुरथ नीरजनेत्राः । बालहंसललिताः कमलिन्यः
किं सुपर्वपथपर्वतजायाम् ? ॥ ७७ ॥ अथेति पुनरर्थे, काश्चित् नीरजनेत्राः स्त्रियः, किंलक्षणाः, नूपुरैर्मञ्जीरैर्ध्वनितो मुखरीकृतो राजपथो राजमार्गो याभिस्ताः, तस्थुः स्थिता इति, बालहंसैललिता रमणीयाः, सुपर्वपथपर्वतजायां गङ्गायां, कमलिन्यः किमित्युत्प्रेक्षा ॥ ७७ ॥ अभ्यमुं मृगदृशो मुहुरौज्झन्
काश्चिदक्षतततीसतिशुद्धाः।