________________
२०२
विनयपशस्त्याम् । नेत्रे तथा शीलम्" इत्यायुक्तः, इति वितर्कतो गुरुहग्जयसिंहदृर्श न जहौ नात्याक्षीत् । दृष्टान्तं स्पष्टयति-यया ससौरभां सगन्धां, कमलिनी नलिनी, अलिनी भ्रमरीवेति ॥ २६ ॥
जलरुहे भ्रमरीव विकखरे
मुनिपदृग् भजति स्म चिरं स्थितिम् । शिशुमुखे मधुरत्वलसहचो____ मधुनि साधुनि साम्य इवर्षिहृत् ॥२७॥ शिशुमुखे, कीदृशे, मधुरत्वेन माधुर्येण लसद्वच एव मधु क्षीरं क्षौद्रं परागो वा यत्र तत्र, मुनिपदृग् गुरुदृष्टिः, स्थिति भजति स्म । प्रथमान्त्यपादयोदृष्टान्तमाह-विकखरे जलरुहे भ्रमरी यया, पुनः, साधुनि रम्ये, साम्ये समतायां, ऋषिहृत् चारित्रिचेतः, यथेत्युपन्यासः ॥२७॥
अथैकविंशत्या वृत्तैर्यथा गुरुः शिशुं परीक्षितांस्तथा वर्णयतिस्मितपयोजपलाशसुपेशले
प्रचुरपुण्यमये नयनद्वये । शुभति चाऽस्य शिशोः सदपाङ्गयो__ररुणिमोरुणि मोदनिदानभूः ॥ २८ ॥
अस्य शिशोनयनद्ये, कीदृशे, मितपयोजपलाशवत् विकसितकमलदलवत् सुपेशले सुशोभने, पुनः, प्रचुरपुण्यमये बहुधर्ममये, पुनः, उरुणि विस्तीर्णे, सदपाङ्गयोः स्फुरत्कोणयोः, अरुणिमा रक्तिमा, कीदृशः, मोदनिदानभूः हर्षहेतुस्थानं, शुभति मातीति ॥२८॥
चरणपाणितलौष्ठनखावली
