________________
१९० विजयप्रशस्त्याम् । क्रमाः शक्तयो ययोस्तो, गुरुपक्षे सदृशः क्रमः कल्पः साध्वाचारो ययोस्तौ ॥ १४ ॥
अभूद् दीप्तिमतोः शश्वत् सूरीशयुवराजयोः । गच्छे तेजोऽद्भुतं व्योम्नि सूर्याचन्द्रमसोरिव ॥१४१॥ - व्योम्नि गगने, सूर्याचन्द्रमसोः पुष्पदन्तयोरिव, किंभूतयोः, दीप्तिमतोः मूरीशयुवराजयोगच्छेन्द्राचार्ययोस्तयोः, तेजोऽद्भुतमाचर्यकारि, अभूद् गच्छे तपागच्छे ।।१४१।। क्रमात् कुङ्कणदेशो:मुखमण्डनमुत्तमम् । भूषयन्ति स्म ते सूरिसूराः सूरतिबन्दिरम् ॥१४२॥
अनुक्रमेण सीरोहीनगरतो विहरन्तस्तै सूरिसूरा आचायसूर्याः श्रीविजयदानसूरिपादाः, श्रीहरिविजयसूरि पत्तने चतु
सीकरणायाऽऽदिश्य स्वयं कुङ्कणदेशस्योर्वी मही तन्मुखे मण्डनमलङ्कृतिकृत् , सूरतिबन्दिरं भूषयन्ति स्माऽलश्चक्रुः ॥१४२॥ असमकुसुमे ताम्राक्षाणामिवाम्रतरौ वने
सरसि सरसे रोलम्बानामिवाम्बुरुहे स्मिते । इह निवसतां पुण्याशानामशेषमहीस्पृशां । स्थितवति गुरौ तुङ्गे द्रङ्गेऽजनिष्ट सुखं महत्॥१४३॥
असमकुसुमे निरुपमपुष्पे, आम्रतरी सहकारद्रुमे, यथा ताम्राक्षाणां कोकिलानां, वनेः पुनः सरसे ससलिले, सरसि कासारे, यथा स्मिते स्मेरे. अम्बुरुहे कमले, रोलम्बानां भ्रमराणां; तथा इह तुझे द्रले सूरतिनामकबन्दिरे, गुरौ विजयदानसूरी, स्थितरति सति, पुण्ये धर्मे आशा तृष्णा येषां तेषां धर्मिणामिति, अशेषमहीस्पृशां समस्तजन्तूनां, महत् सुखमज
