________________
विजयप्रशस्त्वाम् । रूपश्रिया काममिवाभिरामम् । अधीतिधुर्य निजमात्मजं तं
दृष्ट्वा पितृभ्यामिति हृद्यचिन्ति ॥ ७५ ॥ अन्येधुरेकदा, आनन्दिताः सर्वे पोरा येन तम्। पुनः किं० रूपश्रिया सौन्दर्य्यसंपत्त्या, काममिवाभिरामं कन्दर्पमिवोत्रेक्ष्यम् । पुनः किं० अधीतिधुर्य पठनसमर्थ, तं निजमात्मजं जयसिंह, दृष्ट्वा, पितृभ्यां कमाकोडिमदेवीभ्यां, दृदि मनसि, इति वक्ष्यमाणम् , अचिन्ति चिन्तितम् ।। ७५ ॥
सौभाग्यभाज्यप्यतिरूपवत्य
प्यलङ्कृते चाप्यतिवल्लभेऽपि । न किंशुकस्येव सुमे जनः स्यात्
कृतादरो मातमुखे तनूजे ॥ ७६ ॥ पूर्वस्मिन् काव्ये यदचिन्तीत्युक्तं तदेवाह-सौभाग्यभाजि सुभगेऽपि । पुनः किं० अतिरूपवति सुरूपेऽपि । पुनः किं० अलङ्कृते भूषणादिभिर्भूषितेऽपि । पुनः किं० अतिवल्लभे भृशं प्रियेऽपि । किंशुकस्य वृक्षविशेषस्य सुमे पुष्प इव यथा कोऽपि जनः कृतादरो न स्यात्, तथा मातृमुखे तनूजे मूर्खे पुत्रे, पूर्वोक्तविशेषणविशिष्टेऽपि सभाजनः कोऽपि नादरं कुर्वीतेति भावार्थः॥७६॥ मत्वेति चित्ते तिथिवाराधिष्ण्य
लग्नादिशुद्धि प्रविधाय सम्यक् । सम्पूर्णकामौ सुतलेखशालो
त्सवोत्सुकौ तौ पितरावभूताम् ॥ ७७ ॥ इति चित्ते मनसि, मत्वा ज्ञात्वा, तिथिः प्रतिपदादिः, वारः
