________________
द्वितीयः सर्गः ।
अस्य व्यवहारिणः कमाख्यस्य पुत्रः स जयसिंहः, अस्यां नगर्यो नारदपुर्यो, उदयन् वृद्धिरूपामुन्नतिं व्रजन्, जनानां प्रियो Sभूत् वल्लभोऽभवदित्यर्थः । एतदेव दृष्टान्तेन स्पष्टयति इव यथा, तिग्मरश्मिः सूर्यः, सरोरुहाणां पङ्केरुहाणां, प्रियो भवति । बालः सूर्यश्व कीदृश इत्याह--निशान्ते गृहे, विस्तारिताः कान्ता रमणीया रश्मयः शरीरकान्तयो येन सः । सूर्यपक्षे निशाया अन्ते निशान्ते प्रभाते, विस्तारिता इत्याद्यग्रेतनं समीचीनमेवेति ॥ ५७ ॥ उल्लासयन् पुण्यपयोधिपाथः प्रबोधयन् कोविदकैरवाणि ।
क्रमेण बालः स कलाऽभिलाषी शशीव वृद्धिं बिभराम्बभूव ॥ ५८ ॥
पुण्यमेव पयोधिपाथः समुद्रसलिलं, उल्लासयन् समुन्नतिमानयन् । पुनः० कोविदाः पण्डिता एव कैरवाणि वेतोत्पलानि, प्रबोधयन् प्रफुल्लतां नयन्, क्रमेण स बालः, शशीव चन्द्रमा इव, किं० कलानां लिखितगणितादीनां, पक्षे कलानां प्रतीतानाम् अभिलाषो यस्यास्तीति स कलाभिलाषी, वृद्धिं बिभराम्बभूव प्रावर्द्धतेत्यर्थः । किं चात्रानेन काव्यद्वयेन दिवाकरनिशाकरयोरुपमानग्रहणात् तस्य बालस्य भीमकान्तगुणात्मकता दर्शितेति तवम् ॥ ५८ ॥
रिङ्खन् प्रजल्पन्निपतन् प्रपश्य
नश्नन् विनिघ्नन् प्रहसन् पिबं ।
८७
पित्रोर्मुदेऽभूज्जयसिंहशावः
सतां समस्तं हि मुदां निदानम् ॥ ५९ ॥ रिखन् रिङ्खणं कुर्वन् उपविष्ट एव गच्छन्, पुनर्जल्पन
