________________
१६. मोक्षमार्गसूत्र
१९२. मग्गो मग्गफलं ति य, दुविहं जिणसासणे समक्खादं । मग्गो खलु सम्मत्तं मग्गफलं होइ णिव्वाणं ॥ १ ॥ मार्गः मार्गफलम् इति च द्विविधं जिनशासने समाख्यातम् । मार्गः खलु सम्यक्त्वं मार्गफलं भवति निर्वाणम् ॥ १॥ १९३. दंसणणाणचरिताणि, मोक्खमग्गो त्ति सेविदव्वाणि ।
साधूहि इदं भणिदं तेहि दु बंधो व मोक्खो वा ॥ २ ॥ दर्शनज्ञानचारित्राणि, मोक्षमार्ग इति सेवितव्यानि । साधुभिरिदं भणितं, तैस्तु बन्धो वा मोक्षो वा ॥२॥ १९४. अण्णाणादो णाणी, जदि मण्णदि सुद्धसंपओगादो ।
हवदि ति दुक्खमोक्खं, परसमयर दो हवदि जीवो ॥३॥ अज्ञानात् ज्ञानी, यदि मन्यते शुद्धसम्प्रयोगात् । भवतीति दुःखमोक्षः, परसमयरतो भवति जीवः ॥३॥ १९५. वदसमिदीगुत्तीओ, सोलतवं जिणवरेहि पण्णत्तं । कुव्वतो वि अभव्वो, अण्णाणी मिच्छदिट्ठी दु ॥४॥ व्रतसमितिगुप्तीः शीलतपः जिनवरैः प्रज्ञप्तम् । कुर्वन् अप अभव्यः अज्ञानी मिथ्यादृष्टिस्तु ॥४॥ १९६. णिच्छयववहारसरूवं, जो रयणत्तयं ण जाणइ सो । जे कीरइ तं मिच्छा-रूवं सव्वं जिणुद्दिट्ठ ॥५॥ निश्चयव्यवहारस्वरूपं, यो रत्नत्रयं न जानाति सः । यत् करोति तन्मिथ्या- रूपं सर्वं जिनोद्दिष्टम् ॥५॥ १९७० सद्दहदि य पत्तेदि य, रोचेदि य तह पुणो य फासेदि । धम्मं भोगणिमित्तं, ण दु सो कम्मवखयणिमित्तं ॥ ६ ॥ श्रद्दधाति च प्रत्येति च, रोचयति च तथा पुनश्च स्पृशति । धर्मं भोगनिमित्तं, न तु स कर्मक्षयनिमित्तम् ॥ ६॥
६४
-
