________________
२४०
समणसुत्तं आगमनोआगमतस्तथैव भावोऽपि भवति द्रव्यमिव । अर्हत् शास्त्रज्ञायकः, आगमभावो हि अर्हन् ॥७॥ तद्गुणैश्च परिणतो, नोआगमभावो भवति अर्हन् । तद्गुणैर्ध्याता, केवलज्ञानी हि परिणतो भणितः ॥८॥
४३. समापन ७४५. एवं से उदाहु अणुत्तरनाणी, अणुत्तरदंसी अणुत्तरणाणदसणधरे ।
अरहा नायपुत्ते भगवं, वेसालिए वियाहिए त्ति बेमि ॥१॥ एवं स उदाहृतवान्-अनुत्तरज्ञा-न्यनुत्तरदर्शी अनुत्तरज्ञानदर्शनधर अर्हन् ज्ञातपुत्रो भगवान्, वैशालिको व्याख्यातवानिति ब्रवीमि ॥
७४६. गहि णूण पुरा अणुस्सुयं, अदुवा तं तह णो समुट्ठियं ।
मुणिणा सामाइ आहियं, नाएणं जगसव्वदंसिणा ॥२॥ नहि नूनं पुराऽनुश्रुत-मथवा तत्तथा नो समुत्थितम् । मुनिना सामायिकाद्याख्यातं, ज्ञातेन. जगत्सर्वदर्शिना ॥२॥
७४७-७४८. अत्ताण जो जाणइ जोय लोग, जो आर्गात जाणइ णागतिं च ।
जो सासयं जाण असासयंच, जाति मरणं च चयणोववातं ॥३॥ अहो वि सत्ताण वि ठहणं च, जो आसवं जाणति संवरं च । दुक्खं च जो जाणइ णिज्जरं च, सोभासिउमरिहति किरियवादं॥ आत्मानं यः जानाति यश्च लोकं यः आगति नागतिं च । यः शाश्वतं जानाति अशाश्वतं च जाति मरणं च च्यवनोपपातम् ॥ अधः अपि सत्त्वानाम् अपि ऊर्ध्वं य आस्रवं जानाति संवरं च । दुःखं च यः जानाति निर्जरां च स भाषितुम् अर्हति क्रियावादान्॥
७४९. लद्धं अलद्धपुव्वं, जिणवयण-सुभासिदं अमिदभूदं ।
गहिदो सुग्गइमग्गो, णाहं मरणस्स बोहेमि ॥५॥ लब्धमलब्धपूर्वं, जिनवचन-सुभाषितं अमृतभूतम् । गृहीतः सुगतिमार्गो, नाहं मरणाद् बिभेमि ॥५॥
