________________
या:
चोवरणमामा। नवमेशा पुनरेषा भणिता पुरुषैवस्ववेदिमिः ।
संपूर्णामशक्नुवन् मा कोऽपि त्यजेत् सर्वमपि ।। ८.८॥ आह किमेवइय चिव, उयाहु अहिया वि संगया एसा! आधिक्यं पडिमगर गुरू सुंदर, अइमरियं नविधम्मम्मि ।।८०९ माया
आह किमेतावत्येव उताहो अधिकाऽपि संगता एपा। प्रतिभणति गुरुः सुन्दर ! अतिभृतं नास्ति धर्मे ॥ ८०९ एत्तो अहिगतरावि हु, कीरंती गरुयमचिराएण । कल्लाणयपहाइसु, गुणावहा चेव भत्ताणं ।। ८१० ॥ इतोऽधिकतराऽपि खलु क्रियमाणा गुरुकभक्तिरागेण । कल्याणकपर्वादिषु गुणावहा एव भक्तानाम् ।। ८१० ॥ वडा धम्मज्झाणं, फुरंति हियए गुणा जिणिंदाणं । उच्छलइ तेसु मत्ती, कम्मिधणहुयवहसमाणा ॥८११ वर्धते धर्मध्यानं स्फुरन्ति हृदये गुणा जिनेन्द्राणाम् । उच्छलति तेषु भक्तिः कर्मेन्धनहुतवहसमाना ॥ ८११ ॥ अमेसि भवाणं, उवइट्ठो होइ उत्तमो मग्गो । इय विविहा हुंति गुणा, पुणो पुणो वंदणाकरणे ॥८१२ अन्येषां मध्यानामुपदिष्टो भवति उत्तमो मार्गः ।
इति विविधा भवन्ति गुणाः पुनः पुनर्वन्दनाकरणे ॥८१२॥ -अबमावुल्लासेण विणा, अहिगपविती न होइ धम्मम्मि । सो खलु सुप्पणिहाणं, भन्नइ विनायसमएहिं ।। ८१३ ॥ मन्या --- मावोल्लासेन विना अधिकप्रवृत्तिर्न भवति धर्मे। स खलु सुप्रणिधानं भण्यते विज्ञातसमयैः ।। ८१३ ॥
