________________
१५१
किमयं विधि.
वादः
स्तुतिवादस्य अप्रामाण्यम् .
सिरिसंतिसूरिविरह संसारसमुद्रात् संतरणं सिद्धिपदकमानतम् । तमारीणामपि ध्रुवं जायते जिनवरनमस्कारात् ॥७४३॥ आह फुडं नहि मुणिमो, विहिवाओ एस किंव
युइवाओ। अह विहिवयणं एयं, निरत्ययं सेसणुट्ठाणं ॥७४४॥ आह स्फुटं नहि जानीमो विधिवाद एषः किं ।
वा स्तुतिवादः । अथ विधिवचनमतद् निरर्थकं शेषानुष्ठानम् ।। ७४४ ॥ एसो चिय कायबो, निचं पुरिसेण सिद्धिकामेण । . सो वि न जुत्तो बीओ, एकादवि कन्जसिद्धीओ ७४५ एष एव कर्तव्यो नित्यं पुरुषेण सिद्धिकामेन । सोऽपि न युक्तो द्वितीय एकस्मादपि कार्यसिद्धितः ७४५ अह थुइवाओ एसो, थुबइ वेयालिएहिँ जह रनो। कुंतस्स सत्तपाया-लमेयणे नूण सामत्थं ॥ ७४६ ॥ अथ स्तुतिवाद एप स्नूयते वैतालिकैर्यथा राज्ञः । कुन्तस्य सप्तपातालभेदने नूनं सामर्थ्यम् ।। ७४६ ।। अलियवयणं म्बु एयं, भन्नइ सहनुणो पुरो कह णु?। लोए वि पसिद्धमिणं, देवा सत्ता वि गेज्य ति ७४७ अलीकवचनं खल्वेतद् भण्यते सर्वज्ञस्य पुरः कथं नु ? । लोकेऽपि प्रसिद्धमिदं देवाः सत्त्वादपि ग्राह्या इति ७४७ अलियवयणं पि पाव-स्स कारणं वभियं जिणेदेहिं । संतगुणकिन्तणा वि य, जिणाण जं वंदणा इट्टा ७४८ अलीकवचनमपि पापस्य कारणं वर्णितं जिनेन्द्रैः। - सद्गणकीर्तनाऽपि च जिनानां यद् वन्दना इष्टा ॥७४८॥ एवं दुहा वि एवं, चिंतिजंतं न संगयं माइ। गाहासुतं भंते!, ता सीसउ एत्व परमत्यो ॥७४९॥ .
