________________
चेहयवंदणमहामास । १२३ सिद्धा वा विख्याताः सदेव-मनुजा-सुरे लोके । भोः आमन्त्रणशब्दोऽतिशयज्ञानिनां सर्वेषाम् ॥ ६८०॥ मो! पेच्छह अइसइणी, पमायचाएण एस पयो हं। वयषण तं पयासइ, होउ नमो मे जिणमयस्स ६८१ भोः ! प्रेमध्वमतिशयिनः प्रमादत्यागेन एष प्रयतोऽहम् । वचनेन तत् प्रकाशते भवतु नमो मम जिनमतस्य ६८१ छट्टीसचमियाणं, नत्थि विभत्तीणमत्थमेओ ति । तेण चउत्थी-अत्थे, निद्दिट्ठा सत्तमी सुत्ते ॥ ६८२ ॥ षष्ठी-सप्तमीकानां नास्ति विभक्तीनामर्थभेद इति । तेन चतुर्थ्यर्थे निर्दिष्टा सप्तमी सूत्रे ॥ ६८२ ॥ अहवा वि नमो अवयमवगयतइयाविमत्तियं नेयं । पयओ नमणेणा ऽहं, जिणमयविसए त्ति वक्कत्थो६८३ अथवाऽपि 'नमस्' अव्ययमपगततृतीयाविभक्तिकं ज्ञेयम् । प्रयतो नमनेनाऽहं जिनमतविषये इति वाक्यार्थः ६८३ अहवा वि न-मा-सद्दा, पडिसेहत्था परोप्परं दो वि । 'न-मो' पदम्य
नचोऽर्थः पगयं गति अत्यं, पयओ ऽहं जिणमए सिद्ध ६८४ अथवाऽपि 'न-मा'-शब्दौ प्रतिषेधाौँ परम्परं द्वावपि । प्रकृतं गमयतोऽर्थ प्रयतोऽहं जिनमते सिद्धे ॥ ६८४ ॥ जिणमयमिह सुयधम्मो, थोउं सो चेव पत्थुओ जम्हा । होइ जियाणं नंदी, जेण सया संजमे तत्तो ॥६८५ ।। जिनमतमिह श्रुतधर्मः स्तोतुं स एव प्रस्तुतो यस्मात् । भवति जीवानां नन्दिर्येन सदा संयमस्ततः ॥ ६८५ ।। नंदी परमसमिद्धी, सया वि णिचं पि संजमे चरणे । तस्स विसेसणमेयं, देव-बागाइ विनेयं ॥ ६८६ ॥ नन्दिः परमसमृद्धिः सदाऽपि नित्यमपि संयमे चरणे । तस्य विशेषणमेतद् देव-नागादि विज्ञेयम् ॥ ६८६ ॥
