________________
१२२
सिरिसंतिसूरिविरह त्रिविषविशेषणयुक्तं सुखमावहति करोति जीवानाम् । यस्तस्य भणितमनेन भुतस्य श्रुतदानसामर्थ्यम् ॥ ६७५ ॥ को ति सयनो पुरिसो, देवाईया य पायडा चेव । तेसिं गणेहि दढमचियस्स परिपूइयस्स त्ति ॥६७६।। क इति सकर्णः पुरुषो देवादिकाश्च प्रकटाश्चैव । .. तेषां गणैईढमर्चितस्य परिपूजितस्येति ॥ ६७६ ॥ .. धम्मो सुयधम्मो चिय, एए उ सारो य तस्स माहप्पं । . उपलब्भ जाणिऊणं, करेइ लुत्तो इकारो त्थ ॥६७७॥ - धर्मः श्रुतधर्म एव एते तु सारश्च तस्य माहात्म्यम् । .
उपलभ्य ज्ञात्वा करोति लुप्त इकारोऽत्र ॥ ६७७ ॥ . सिढिलित्तमिह पमाओ, मेओ अस्थाओ तम्मि विसयम्मि। जाणियजिणवयणाणं, न एस जुत्तो ति भावत्थो ६७८ शिथिलत्वमिह प्रमादो भेदोऽर्थात् तस्मिन् विषये। झातजिनवचनानां नैष युक्त इति भावार्थः ॥ ६७८ ।। तहा-"सिद्धे भो ! पर्यओ" वृत्तं सूत्रम् ॥
तथा-"सिद्धान् भो! प्रयतः” वृत्तं सूत्रम् । "सिद्ध” इति सिद्धे लद्धपइटे, अक्खलिए कुमयसत्थनिवहेण ।
अहवा सिद्धे णिचे, तिकालभाविप्पहावेण ॥ ६७९ ॥ सिद्धान् लब्धप्रतिष्ठान अस्खलितान कुमतशास्त्रनिवहेन ।
अथवा सिद्धान् नित्यान् त्रिकालभाविप्रभावेण ॥ ६७९ ।। "सिद्धे” पद. सिद्धे वा विक्खाए, सदेव-मणुयाऽसुरम्मि लोयम्मि । __ स्यापराथः भो आमंतणसद्दो, अइसयनाणीण सहाणं ॥६८०॥
वृत्तार्थः
१. पूर्णमूलम्सिद्ध भो! पयओ णमो जिणमए नंदी सया संजमे, देवं-नाग-सुवण्ण-किण्णरगणस्सम्भूअभावथिए । लोगो जत्य पइटिओ जगमिणं तेलुक्कमयासुरं, धम्मो वहउ सासओ विजयऊ धम्मुत्तरं वह ॥४॥
