________________
षष्ठः प्रकाशः
२३५
दाणाई जहासत्ती पवत्तणं विहिरउरत्तदुढे अ । मज्झत्थ असंबद्धे परत्थकामोवभोगी अ॥ वेसा इव गिहवासं, पालइ सत्तरसपयनिबद्धं तु । भावगयभावसावगलक्खणमेअं समासेणं ॥ इत्थि अणत्थभवणं, चलचित्तं नरयवत्तणीभूअं । जाणंतो हिअकामी, वसवत्ती होइ न हू तीसे ॥ इंदिअ चवलतुरंगे, दुग्गइमग्गाणुधाविरे निच्चं । भाविअभवस्सरूवो, रुंभइ सन्नाणरस्सीहिं ॥ सयलाणत्थनिमित्तं, आयासकिलेसकारणमसारं । नाऊण धणं धीमं, न हु लुब्भइ तंमि तणुअंपि ॥ दुहरूवं दुक्खफलं, दुहाणुबंधि विडंबणारूवं ।। संसारमसारं जाणिऊण न रहूं तहिं कुणइ ॥ खणमित्तसुहे विसए, विसोवमाणे सयावि मन्नतो। तेसु न करेड़ गिद्धि, भवभीरू मुणिअतत्तत्थो ॥ वज्जइ तिव्वारंभं, कुणइ अकामो अनिव्वहंतो अ। थुणइ निरारंभजणं, दयालुओ सव्वजीवेसु ॥ गिहवासं पासं पिव भावंतो वसइ दुक्खिओ तम्मि । चारित्तमोहणिज्जं, णिज्जिणिउं उज्जमं कुणइ ॥ . अस्थिक्कभावकलिओ, पभावणावन्नवायमाईहिं।। गुरुभत्तिजुओ धिइमं, धरेड् सदसणं विमलं ॥ गड्डरिगपवाहेणं, गयाणुगइयं जणं विआणतो । परिहड़ लोगसन्नं, सुसमिक्खिअकारओ धीरो ॥ नत्थि परलोगमग्गे, पमाणमन्नं जिणागमं मुत्तुं । आगमपुरस्सरं चिअ, करेड़ तो सव्वकिरियाओ ॥ अणिगृहंतो सत्ति, आयावाहाइ जह बहुं कुणइ । आयरइ तहा सुमई, दाणाइचउव्विहं धम्मं ॥ हिअमणवज्जं किरिअं, चिंतामणिरयणदुल्हं लहिउँ । सम्मं समायरंतो, न हु लज्जइ मुद्धहसिओवि ॥
