________________
४.३७८ ] ..
प्राकृतव्याकरणम् ।
૦૯
. सावस्मदो हउं ।। ३७५ ।।
अपभ्रंशे अस्मदः सौ परे हउं इत्यादेशो भवति ।। तसु हउँ कलिजुगि दुल्लहहो [ ३३८.१ ]॥
जस् - शसोरम्हे अम्हई ।। ३७६ ।।
अपभ्रंशे अस्मदो जसि शसि च परे प्रत्येकम् अम्हे अम्हइं इत्यादेशौ भवतः ॥
अम्हे थोवा रिउ बहुअ कायर एवं भणन्ति ।
मुद्धि निहालहि गणे-यल कइ जण जोह करैन्ति ॥ १ ॥ अम्बणु लाइव जे गया पहि पराया के वि ।
अवस न सुअहँ सुर्हेच्छिअहिं जिव अम्हइँ तिवँ' ते वि ॥ २ ॥ अम्हे देक्खइ । अम्हई देक्खइ । वचनभेदो यथासंख्यानिवृत्त्यर्थः ॥
टा-ड्यमा मई ॥ ३७७ ॥
अपभ्रंशे अस्मदः टा ङि अम् इत्येतैः सह मंई इत्यादेशो भवति ॥
टा
इँ जाउँ पिअ विरहिअहं क वि धर होइ विआलि । र्णवंर मिअङ्कु वि तिह तवइ जिहै दिणयरु खय- गालि ॥ १ ॥ ङिना । 'पेई मई बेहिं वि रण-गयहिं [ ३७०.४] ।। अमा । महँ मेल्लन्तों तुज्झु [ ३७९.३ ]॥
अम्हेहिं भिसा || ३७८ ।।
अपभ्रंशे अस्मदो भिसा सह अम्हेहिं इत्यादेशो भवति ॥ तुम्हेंहि अम्हेंहिं जं किॲउँ [ ३७१.१ ] ॥
१ B एस्व. २ B गयणुत. ३ A करेंति. ४ P पहिआ. ५ B अच्छि .. ६ AB जिम्व. ७A B. तिम्व ८ P मइँ ९A जाणिउ. १० B नवर. ११ १४ B कीअं.
जिहि; B जिण. १२P पहूँ. १३
Aबेहि वि.
