________________
४.३१६ 1. प्राकृतव्याकरणम् । . हृदये यस्य पः ॥ ३१० ॥ पैशाच्यां हृदयशब्दे यस्य पो भवति ॥ हितपकं । किं पि किं पि हितपके अत्थं चिन्तयमानी ॥
टोस्तुर्वा ॥ ३११॥ पैशाच्यां टोः स्थाने तुर्वा भवति ॥ कुतुम्बकं । कुटुम्बकं ॥
क्त्वस्तूनः ॥ ३१२ ॥ पैशाच्यां क्त्वाप्रत्ययस्य स्थाने तून इत्यादेशो भवति ॥ गन्तून । रन्तुन । हसितून । पठितून । कधितून ॥
दूंन-त्थूनौ ष्ट्वः ॥ ३१३ ॥ पैशाच्यां श्वा इत्यस्य स्थाने ठून त्थून इत्यादेशौ भवतः । पूर्वस्यापवादः ।। नळून । नत्थून । तद्भूनें । तत्थून ।
र्य-स्म-ष्टां रिय-सिन-साः कचित् ॥ ३१४ ॥ पैशाच्यां यस्नष्टां स्थाने यथासंख्यं रिय सिन सट इत्यादेशाः कचिद् भवन्ति । भार्या । भारिया ॥ स्नातम् । सिनातं ॥ कष्टम् । कसटं ।। कचिदिति किम् । सुज्जो । सुनुसा । तिट्ठो ॥ - क्यस्येय्यः ॥ ३१५ ॥ पैशाच्यां क्यप्रत्ययस्य इय्य इत्यादेशो भवति ॥ गिय्यते । दिय्यते । रमिय्यते । पठिय्यते।
कुगो डीरः ॥ ३१६॥ पैशाच्यां कृगः परस्य क्यस्य स्थाने डीर इत्यादेशो भवति । पुधुमतंसने सख्वस्स य्येव संमानं कीरते ॥
१P पढितूने. २ P टुन. ३ Bष्टः ॥ १२ ॥ष्टा. ४ P ° सताः. ५ A B किम् । सुनु. ६ PB पढिय्यते. ७ A °स्य स्था'.
