________________
[ है: ८.१.२९ ]
प्रथमः सर्गः ।
११
are - गुणो तीस - गुणो कलि-कालो नूण जत्थ कय- जुगओ । नूणं अणभुञ्जन्ते लोए मासं स - मंसं व ।। १५ । जसि सकलंकं विहु रयणी - रमणं कुणन्ति अकलङ्कं । सङ्खधर-संख-भङ्गोजलाओं भवसु-भंगीओ ॥ १६ ॥ विज नाघं वञ्चिजड़ न हु अवंचणि च । छ न वि जस्सि अवछणिजं च केणावि ॥ १७ ॥
,,
अक्रमेण समकालं प्रतिपत्तिम् " अभिमुह-गमणं ” इत्यादिसिद्धान्तोक्तभक्तिं कृत्वा, हर्षं कृत्वा च मुनीनां यत्र जनो दाति ॥
भवणा । पसु अपव्त्रेसुं । मुणाणं । कभेण अकमेणं । काऊणं काऊण । " क्त्वास्यादेर्णस्वोर्वा ” [ २७ ] इत्यन्तो वानुस्वारः ॥
१५. किल अयं कलिकालः सर्वकालं सर्वकालेषु अधमतमः । परं सोपि सदाचारधार्मिकजुनवंत्त्वेन कृतयुगाद् विंशतिगुणस्त्रिंशद्गुणश्च यत्र । नूनम् इत्युत्प्रेक्ष्यते । नूनं निश्चितं मांसं स्वमांसवत् अभुञ्जाने अनअति लोके नरपत्यादौ सति । कृतयुगेपि हि केषांचित् पापात्मनां मांसाशित्वाद् अत्र च सर्वथा तदभावात् ततोधिकत्वम् ||
वीस । तीस । “विंशत्यादेर्लुक् " [ २८ ] इति अनुस्वारलुक् ॥ मासं मंसं । नूण नूणं । " मांसादेर्वा " [ २९ ] इति वा अनुस्वारलुक् ॥
१६. यस्मिन् शङ्खधरशङ्खभङ्गोज्ज्वलाः चक्रधरपाञ्चजन्यच्छेद विशदा भवनांशुभङ्गन्यः सदनकिरणविच्छित्तयो रजनीरमणं चन्द्रम् । अपिविस्मये । सकलङ्कमपि समलमपि । हु इति निश्चितम् । अकलङ्कं निर्मलं कुर्वन्ति ॥
१७. अलङ्घयम् अनवज्ञेयं पूज्यं गुरुमातरपितरादिकं न लङ्घते । तदाज्ञातिक्रमेण न पराभूयते । न च खलु अवचनीयम् अविप्रतार्य
